ἀσύγκρατος

English (LSJ)

ον,

   A incapable of blending, discordant, δόξαι Plu.2.418d; δυνάμεις, of herbs, cj. ib.134d; φωνή Nicom.Harm.12.

German (Pape)

[Seite 379] = ἀσυγκέραστος, Plut. adv. Col. 10.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσύγκρᾱτος: -ον, = ἀσυγκέραστος, ἀνάρμοστος, ἀσυμβίβαστος, οὐδεὶς μὲν τῶν βεβήλων καὶ ἀμυήτων καὶ περὶ θεῶν δόξας ἀσυγκράτους ἡμῖν ἐχόντων πάρεστιν Πλούτ. 2. 418D, πρβλ. Οὐϋττεμβάχ. αὐτόθι 134D.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qu’on ne peut mêler, incompatible.
Étymologie: ἀ, συγκρατέω.