δατητής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A distributer, πικρὸς χρημάτων δ. Ἄρης A.Th. 943 (lyr.).    II in Att. law, liquidator of estates or partnerships, Arist.Ath.56.6, etc.

German (Pape)

[Seite 524] ὁ, Vertheiler, Aesch. Spt. 945 χρημάτων, vgl. Harpocr. u. Poll. 4, 176. 8, 136.

Greek (Liddell-Scott)

δατητής: -οῦ, ὁ, ὁ διαμοιράζων, Αἰσχύλ. Θήβ. 945, Ἀριστ. Ἀποσπ. 383, Λυσ. παρ’ Ἁρπ.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
qui fait un partage.
Étymologie: δατέομαι.