διάπτωσις

English (LSJ)

εως, ἡ,

   A fall, Gal.18(1).506: chiefly metaph., failure, Epicur.Fr.556; ἀγωνία φόβος διαπτώσεως Stoic. 3.98, cf. Phld.Lib.p.280 O., Herc.1251.7, S.E.M.7.423, Plu.2.800a, etc.

Greek (Liddell-Scott)

διάπτωσις: -εως, ἡ, πτῶσις, ἀποπλάνησις, ἀποτυχία, Σέξτ. Ἐμπ. Μ. 7. 423, Πλούτ. 2. 800Α, κτλ.

French (Bailly abrégé)

εως (ἡ) :
chute, faux pas, égarement, erreur.
Étymologie: διαπίπτω.