διῃρημένως

English (LSJ)

Adv., (διαιρέω)

   A separately, M.Ant.11.6, Alex.Aphr. in Metaph.296.4, Hld.10.23.

Greek (Liddell-Scott)

διῃρημένως: ἐπίρρ. (διαιρέω) χωριστά, Ἡλιόδ. 10. 23.

French (Bailly abrégé)

adv.
séparément.
Étymologie: part. pf. Pass. de διαιρέω.