διορισμός

English (LSJ)

ὁ,

   A division, distinction, Pl.Ti.38c, Arist.EN1134b33, Porph.Abst.3.20.    II logical distinction, Pl.Plt.282c; definition, Arist.SE168a23, al.    III Math., particular enunciation of a problem, Procl. in Euc.p.203 F.    2 statement of limits of possibility of a problem, Apollon.Perg.Con.Praef., Archim.Sph.Cyl.2.4, Phld.Acad.Ind.p.17 M.

Greek (Liddell-Scott)

διορισμός: ὁ, διαίρεσις, διάκρισις, Πλάτ. Πολιτ. 282Ε, Τιμ. 38C, Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 5. 7, 4. ΙΙ. λογική διάκρισις, ὁρισμός, Ἀριστ. Σοφ. Ἐλέγχ. 6, 1 κ. ἀλλ.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
1 division, distinction;
2 définition.
Étymologie: διορίζω.