δυσείματος

English (LSJ)

ον,

   A meanly clad, E.El. 1107.

German (Pape)

[Seite 678] schlecht gekleidet, Eur. El. 1107.

Greek (Liddell-Scott)

δυσείμᾰτος: -ον, πρόστυχα ἐνδεδυμένος, «κακοφορεμένος», Εὐρ. Ἠλ. 1107.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
mal vêtu.
Étymologie: δυσ-, εἷμα.