δυσθανατέω

English (LSJ)

   A to be loath to die, Hdt.9.72; struggle against death, die hard, Pl.R.406b, Thphr.HP3.11.3, Plu.Ant.77, etc.; also, to be sick to death with desire, περί τι Ph.2.167; to be deadly obstinate, περί τι ib.100: abs., to be in deadly terror, ib.173.

Greek (Liddell-Scott)

δυσθανατέω: μετὰ δυσκολίας ἀποθνήσκω, βραδὺν θάνατον ἀποθνήσκω, Ἡρόδ. 9. 72· παλαίω, ἀγωνίζομαι ἐναντίον τοῦ θανάτου, Πλάτ. Πολ. 406Β.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
c. δυσθανατάω.