ἔγκλητος

English (LSJ)

ον,

   A liable to a charge, PTeb.27.42 (ii B. C.), Plu.2.1051b, PMasp.97 ii 50 (vi A.D.).    2 written for ἔκκλ-, Hsch.

German (Pape)

[Seite 708] beschuldigt, angeklagt, Arist. oec. 2, 16.

Greek (Liddell-Scott)

ἔγκλητος: -ον, ὃν ἐνεκάλεσέ τις, ἐνοχοποιηθείς, Πλούτ. 2. 1051C, κτλ.· πρβλ. ἔκκλητος 2.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
digne d’être blâmé.
Étymologie: ἐγκαλέω.