ἔγκλητος

English (LSJ)

ἔγκλητον,
A liable to a charge, PTeb.27.42 (ii B. C.), Plu.2.1051b, PMasp.97 ii 50 (vi A.D.).
2 written for ἔκκλητος, Hsch.

Spanish (DGE)

-ον
I 1que está bajo acusación, inculpado ἴσθι ... ἔ. ὑπάρχων PTeb.27.42 (II a.C.), cf. PMasp.97ue.50 (VI d.C.).
2 reprochable, digno de reproche ἀμέλειαι Plu.2.1051c, cf. 1051b
•subst. τὸ ἔγκλητον τῶν λόγων Origenes M.17.80C, cf. Cels.2.24.
II adv. ἐγκλήτως = criminalmente ἐ. προστίθεσθαι τῇ τοῦ Ἰησοῦ διδασκαλίᾳ Origenes Cels.5.35.

German (Pape)

[Seite 708] beschuldigt, angeklagt, Arist. oec. 2, 16.

French (Bailly abrégé)

η, ον :
digne d'être blâmé.
Étymologie: ἐγκαλέω.

Greek (Liddell-Scott)

ἔγκλητος: -ον, ὃν ἐνεκάλεσέ τις, ἐνοχοποιηθείς, Πλούτ. 2. 1051C, κτλ.· πρβλ. ἔκκλητος 2.

Greek Monolingual

ἔγκλητος, -ον (AM)
εκείνος εναντίον του οποίου έχει υποβληθεί μήνυση
μσν.
το θηλ. ως ουσ. ἡ ἔγκλητος
1. έφεση
2. καταγγελία
3. κατηγορία.