frustratus
Latin > English (Lewis & Short)
frustrātus: ūs, m. frustror,
I a deceiving, deception: aliam invenito, quam habeas frustratui, Plaut. Men. 4, 3, 21.
Latin > French (Gaffiot 2016)
(1) frūstrātus, a, um, part. de frustro et de frustror.
(2) frūstrātŭs, ūs (seulemt au dat. sing.) action de tromper : frustratui habere aliquem Pl. Men. 695, se jouer de qqn.