μοναχός

English (LSJ)

ή, όν, (μόνος)

   A unique, Arist.Metaph.1040a29; στερεὰ μ. a single set of solids, ib.1076b29; ὅσα μ. ἔχει συμφωνίαν Epicur.Ep.2p.36U.; τὰ σπλάγχνα ἔχειν μ. D.S.2.58, cf. Apollod.Poliorc.181.10; μ. τέκνα only children, Ptol.Tetr.190; τὰ μ. individual cases, Phld.Sign.14, al.; τὸ μ. uniqueness, Plot.6.8.7. Adv. -χῶς Epicur.Ep.1p.30U.    2 solitary, deserted, μοναχῷ ἐνὶ rure Κρεβέννου Aus.Ep.8.23.    3 of legal documents, executed in a single copy, BGU13.16 (iii A. D.), etc. Adv. -χῶς Sammelb.5810.20 (iv A. D.).    II Subst., monk, AP11.384 (Pall.), Procop.Pers.1.7.