copulatus

Revision as of 07:32, 14 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (Gf-D_3)

Latin > English (Lewis & Short)

cōpŭlātus: a, um, Part. and P. a., from copulo.
cōpŭlātus: ūs, m. copulo (only in
I abl. sing.), a connecting or joining together: rationum consequentium, Arn. 1, p. 2.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōpŭlātus,¹⁶ a, um, part. de copulo || pris adjt : nihil copulatius quam... Cic. Off. 1, 56, il n’y a pas de lien plus fort que..., v. copulo.