ἠύς: οὐδ. ἠύ, Ἐπ. ἀντὶ εΰς, καλός, γενναῖος· ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται μόνον ὀνομ. καὶ αἰτ. τοῦ ἀρσ. ἠύς. ἠύν, ὀνομ. καὶ αἰτ. τοῦ οὐδ. ἠύ· ἐν τῇ φράσει ἠύς τε μέγας τε Ἰλ. Β. 653, κτλ.· ἠὺς θεράπων Π. 464, 653· μένος ἠὺ Ρ. 456, κτλ.
see ἐύς.