ὀδυναρός

Greek (Liddell-Scott)

ὀδῠνᾱρός: Δωρ. ἀντὶ ὀδυνηρός.

English (Slater)

ὀδῠνᾱρός, ὀδυνηρός
   1 painful ἕλκος ὀδυναρὸν acc. (P. 2.91) πρὶν ὀδυνηρᾰ γήραος ς [μ] ολεῖν (ς [ταθμὰ Wil.: ς [χεδὸν G-H: ὀδυναρὰ coni. Schr., v. Forssman, 149ff.) (Pae. 1.1)

English (Slater)

ὀδῠνᾱρός, ὀδυνηρός
   1 painful ἕλκος ὀδυναρὸν acc. (P. 2.91) πρὶν ὀδυνηρᾰ γήραος ς [μ] ολεῖν (ς [ταθμὰ Wil.: ς [χεδὸν G-H: ὀδυναρὰ coni. Schr., v. Forssman, 149ff.) (Pae. 1.1)