διολοφύρομαι

English (LSJ)

[ῡ], strengthd. for

   A ὀλοφύρομαι, πρὸς αὑτόν Plb.21.26.11.

Greek (Liddell-Scott)

διολοφύρομαι: ἐπιτεταμ. ὀλοφύρομαι, Πολύβ. 22. 9, 11.

Spanish (DGE)

lamentarse διωλοφύρετο πρὸς αὑτόν se compadecía de sí mismo Plb.21.26.11.