ἀναστένω

English (LSJ)

   A groan aloud, A.Ag.546,1286, S.Tr.939.    II bemoan, c. acc., Archil. 9.8, E.IT551.

German (Pape)

[Seite 209] aufseufzen, laut wehklagen, Aesch. Ag. 532; Soph. Phil. 227 u. sonst Tragg.; auch τινά, z. B. ἕλκος, beklagen, Archil. frg. 48; Eur. Hel. 1528; Luc. Asin. 26.

Greek (Liddell-Scott)

ἀναστένω: στενάζω μεγαλοφώνως, Αἰσχύλ. Ἀγ. 546, 1286, Σοφ. ΙΙ. ὡς τὸ ἀναστενάχω, μετ᾿ αἰτ., Ἀρχίλ. 8. 8, Εὐρ. Ι. Τ. 551.

French (Bailly abrégé)

seul. prés. et impf. ἀνέστενον;
gémir ; avec acc., gémir sur.
Étymologie: ἀνά, στένω.

Spanish (DGE)

I abs. lamentarse A.A.546, 1286, κηδείῃ βασιλῆος ἀνέστενον A.R.1.1138, ἀνέστενε πρὸς αὑτὸν ἀφορῶν gimió considerando su situación X.Eph.1.16.6, cf. Nonn.D.47.142.
II c. ac.
1 de cosa o adv. quejarse, llorar por αἱματόεν δ' ἕλκος Archil.7.8, τὸν ὄλβον αὐτοῦ E.IT 551, τί ποτ' ἀναστένεις E.Hec.185, βραχὺ δ' ἀ. E.Or.155, βαρύ Ael.VH 13.30.
2 de pers. o personif. llorar a πόσιν E.Hel.1528, πάτραν E.Tr.1132, c. part. σ' ὁρῶσ' ἀναστένω E.Or.1018.