ὑλακτέω
English (LSJ)
[ῠ], used only in pres. and impf., exc. that Luc.Nec.10 has aor. ὑλάκτησα: (ὑλάω):—
A bark, bay, howl, of dogs, ἱστάμενοι δὲ μάλ' ἐγγὺς ὑλάκτεον Il.18.586; ἀγαθός γ' ὑλακτεῖν Ar.V.904; ὑ. περιτρέχων Eup.207 (of a man compared to a dog); of hounds, give tongue, ὑ. περὶ τὰ ἴχνη X.Cyn.3.5, cf. 9.2. 2 metaph., κραδίη δέ οἱ ἔνδον ὑλάκτει howled for rage, Od.20.13; of a hungry stomach, yelp for food, νηδὺς ὑλακτοῦσα AP6.89 (Maec.). b c. acc. cogn., τοιαῦθ' ὑλακτεῖ S.El.299; ἄμουσ' ὑλακτῶν howling his uncouth songs, E.Alc.760. II trans., bark at, τινα Ar.V.1402, Isoc.1.29, Theoc.6.29: metaph., bark or snarl at, Plb.16.24.6; hence Vespasian called the Cynic Demetrius κύνα ὑλακτοῦντα, D.C.66.13.
German (Pape)
[Seite 1176] (ὑλάω), bellen, Il. 18, 586; – übertr. vom Ingrimm des zornigen Herzens, κραδίη ὑλάκτει, Od. 20, 13. 16; vom Bellen des leeren, hungrigen Magens, νηδὺς ὑλακτοῦσα, Qu. Maec. 8 (VI, 89). – Auch = freche, unverschämte Reden führen, ungestüm lärmen, τοιαῦτ' ὑλακτεῖ, Soph. El. 291. – Trans. τινά, anbellen, Ar. Vesp. 1402; Luc. vit. auct. 7; übertr., mit groben Worten anfahren, anschnauzen, Isocr. 1, 29; Pol. 16, 24, 6, im Ggstz zum Schmeichler.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
I. intr. aboyer ; p. anal. :
1 pousser des cris terribles, particul. des cris de colère ou de douleur;
2 faire grand bruit en parl. des battements du cœur;
II. tr. poursuivre de ses aboiements, acc. ; fig. poursuivre d’injures ou de malédictions.
Étymologie: ὑλάω.
English (Autenrieth)
ipf. ὑλάκτεον, ὑλάκτει: bark, bay; κραδίη, ‘growled with wrath,’ Od. 20.13, 16.