Ρίχτερ

Greek Monolingual

ο, Ν
φρ. «κλίμακα Ρίχτερ»
(γεω < ρυσ.) ευρέως χρησιμοποιούμενη ποσοτική μέθοδος μέτρησης του μεγέθους ενός σεισμού που αναπτύχθηκε το 1935 από τους σεισμολόγους Φράνσις Ρίχτερ και Μπένο Γκούτεμπεργκ.