ἰθυτμής, ὁ (Α)ο ιθύτομος.[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰθύς (Ι) + -τμής (< θ. τμη- του τέμνω, πρβλ. παθ. αόρ. ε-τμή-θην), πρβλ. ημιτμής, φλεβοτμής].