κεχρημένως

Greek Monolingual

κεχρημένως (Α)
επίρρ. ενδεώς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κεχρημένος (μτχ. του παρακμ. [με σημ. ενεστ.] κέχρημαι «έχω ανάγκη από κάτι» του χρῶμαι)].