-όω, Α φρήν, φρενός]
1. καθιστώ κάποιον σώφρονα, σωφρονίζω («φρενώσω δ' οὐκέτ' ἐξ αἰνιγμάτων», Αισχύλ.)
2. (κατά τον Ησύχ.) «φρενώσας
παραλογισάμενος
έξαπατήσας»
3. παθ. φρενοῦμαι, -όομαι
είμαι περήφανος
4. (η μτχ. παθ. παρακμ.) πεφρενωμένος, -η, -ον
λογικός, μυαλωμένος, γνωστικός.