ἀτόρυτος

Greek (Liddell-Scott)

ἀτόρῡτος: -ον, μὴ ταραχθείς, μὴ ἀνακατωθείς διὰ κοχλιαρίου, οὐ γὰρ ἐνδέχεται προσκαῆναι, ἄνπερ ἀτόρυτον τὸ ἑψόμενον ὅσον δήποτε χρόνον ἑψῆται Matthaei Med. 49, 9· πρβλ. τορύνη καὶ τορύνω.

Spanish (DGE)

no removido τὸ ἑψώμενον Orib.4.9.1.