ὑπάγω: Difference between revisions

2,866 bytes added ,  31 December 2018
4b
(6)
(4b)
Line 33: Line 33:
{{lsm
{{lsm
|lsmtext='''ὑπάγω:''' μέλ. <i>ὑπάξω</i>, αόρ. βʹ <i>ὑπήγαγον</i>·<br /><b class="num">Α. I. 1.</b> μτβ., [[οδηγώ]] ή [[καθοδηγώ]], [[υποτάσσω]], <i>ὕπαγε ζυγὸν ἵππους</i>, [[φέρε]] τους υποταγμένους σε [[ζυγό]], σε Ομήρ. Ιλ.· [[απλώς]], <i>ὑπάγειν ἡμιόνους</i>, σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">2.</b> μεταφ., [[φέρνω]] υπό την [[εξουσία]] μου, [[υποτάσσω]], [[καθυποτάσσω]], σε Ηρόδ., Λουκ. — Μέσ., [[φέρνω]] κάποιον [[κάτω]] από τη δική μου [[εξουσία]], [[εξαναγκάζω]] κάποιον σε [[υποταγή]], σε Θουκ.<br /><b class="num">II.</b> [[φέρνω]], [[οδηγώ]] κάποιον ενώπιον της δικαστικής έδρας, του δικαστηρίου (το [[ὑπό]] αναφέρεται στο ότι ο δικαζόμενος στέκεται [[κάτω]] από την [[έδρα]] του δικαστή), σε Ηρόδ.· [[ὑπάγω]] τινὰ εἰς [[δίκην]], σε Θουκ.· [[ὑπάγω]] τινὰ θανάτου, σε θανατική [[ποινή]], σε Ξεν.<br /><b class="num">III.</b> [[οδηγώ]] [[αργά]] προς τα [[εμπρός]], [[οδηγώ]] βαθμιαίως προς τα [[εμπρός]], [[τὰς]] [[κύνας]], στον ίδ.· [[οδηγώ]] κάποιον [[κρυφά]] ή με [[τέχνασμα]], σε Ηρόδ., Ξεν.· [[ὑπάγω]] τινὰ εἰς ἐλπίδα, σε Ευρ.· ομοίως στη Μέσ., σε Ξεν.· [[ὑπάγω]] τοὺς Θηβαίους, τους [[παίρνω]] με το [[μέρος]] μου, σε Δημ.· στη Μέσ. επίσης, [[προτείνω]], [[υποβάλλω]] [[κάτι]] ως [[δέλεαρ]] για να ωθήσω, να οδηγήσω κάποιον σε συγκεκριμένο δρόμο, σε Ευρ., Ξεν.<br /><b class="num">IV. 1.</b> [[παίρνω]], [[αφαιρώ]], [[αποσύρω]], σε Ομήρ. Ιλ. — Παθ., <i>ὑπαγομένου τοῦ χώματος</i>, σε Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> [[αποσύρω]], [[διατάσσω]] [[υποχώρηση]], τὸ [[στράτευμα]], στον ίδ. <b>Β. I.</b> αμτβ., λέγεται για [[στρατιά]], [[στράτευμα]], [[υποχωρώ]], αποσύρομαι ή [[αποχωρώ]], [[απέρχομαι]] [[αργά]], σε Ηρόδ., Θουκ.<br /><b class="num">II.</b> [[πηγαίνω]] [[αργά]] προς τα [[εμπρός]], [[προχωρώ]], <i>ὕπαγ'ὦ</i>, <i>ὕπαγ' ὦ</i>, πήγαινε [[λοιπόν]], [[εμπρός]]! σε Ευρ.· <i>ὕπαγε</i>, <i>τί μέλλεις;</i> σε Αριστοφ.· λέγεται για [[στρατιά]], [[στράτευμα]], [[επέρχομαι]], [[προχωρώ]], [[βαδίζω]] προς τα [[εμπρός]] σταδιακά, [[προοδευτικά]], σε Ξεν.
|lsmtext='''ὑπάγω:''' μέλ. <i>ὑπάξω</i>, αόρ. βʹ <i>ὑπήγαγον</i>·<br /><b class="num">Α. I. 1.</b> μτβ., [[οδηγώ]] ή [[καθοδηγώ]], [[υποτάσσω]], <i>ὕπαγε ζυγὸν ἵππους</i>, [[φέρε]] τους υποταγμένους σε [[ζυγό]], σε Ομήρ. Ιλ.· [[απλώς]], <i>ὑπάγειν ἡμιόνους</i>, σε Ομήρ. Οδ.<br /><b class="num">2.</b> μεταφ., [[φέρνω]] υπό την [[εξουσία]] μου, [[υποτάσσω]], [[καθυποτάσσω]], σε Ηρόδ., Λουκ. — Μέσ., [[φέρνω]] κάποιον [[κάτω]] από τη δική μου [[εξουσία]], [[εξαναγκάζω]] κάποιον σε [[υποταγή]], σε Θουκ.<br /><b class="num">II.</b> [[φέρνω]], [[οδηγώ]] κάποιον ενώπιον της δικαστικής έδρας, του δικαστηρίου (το [[ὑπό]] αναφέρεται στο ότι ο δικαζόμενος στέκεται [[κάτω]] από την [[έδρα]] του δικαστή), σε Ηρόδ.· [[ὑπάγω]] τινὰ εἰς [[δίκην]], σε Θουκ.· [[ὑπάγω]] τινὰ θανάτου, σε θανατική [[ποινή]], σε Ξεν.<br /><b class="num">III.</b> [[οδηγώ]] [[αργά]] προς τα [[εμπρός]], [[οδηγώ]] βαθμιαίως προς τα [[εμπρός]], [[τὰς]] [[κύνας]], στον ίδ.· [[οδηγώ]] κάποιον [[κρυφά]] ή με [[τέχνασμα]], σε Ηρόδ., Ξεν.· [[ὑπάγω]] τινὰ εἰς ἐλπίδα, σε Ευρ.· ομοίως στη Μέσ., σε Ξεν.· [[ὑπάγω]] τοὺς Θηβαίους, τους [[παίρνω]] με το [[μέρος]] μου, σε Δημ.· στη Μέσ. επίσης, [[προτείνω]], [[υποβάλλω]] [[κάτι]] ως [[δέλεαρ]] για να ωθήσω, να οδηγήσω κάποιον σε συγκεκριμένο δρόμο, σε Ευρ., Ξεν.<br /><b class="num">IV. 1.</b> [[παίρνω]], [[αφαιρώ]], [[αποσύρω]], σε Ομήρ. Ιλ. — Παθ., <i>ὑπαγομένου τοῦ χώματος</i>, σε Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> [[αποσύρω]], [[διατάσσω]] [[υποχώρηση]], τὸ [[στράτευμα]], στον ίδ. <b>Β. I.</b> αμτβ., λέγεται για [[στρατιά]], [[στράτευμα]], [[υποχωρώ]], αποσύρομαι ή [[αποχωρώ]], [[απέρχομαι]] [[αργά]], σε Ηρόδ., Θουκ.<br /><b class="num">II.</b> [[πηγαίνω]] [[αργά]] προς τα [[εμπρός]], [[προχωρώ]], <i>ὕπαγ'ὦ</i>, <i>ὕπαγ' ὦ</i>, πήγαινε [[λοιπόν]], [[εμπρός]]! σε Ευρ.· <i>ὕπαγε</i>, <i>τί μέλλεις;</i> σε Αριστοφ.· λέγεται για [[στρατιά]], [[στράτευμα]], [[επέρχομαι]], [[προχωρώ]], [[βαδίζω]] προς τα [[εμπρός]] σταδιακά, [[προοδευτικά]], σε Ξεν.
}}
{{elru
|elrutext='''ὑπάγω:''' <b class="num">1)</b> подводить: ὑ. ἵππους Hom., Luc., тж. ὑ. ἵππους [[ζυγόν]] Hom. или ζυγῷ Luc. подводить под ярмо лошадей, т. е. запрягать; ἑαυτὸν εἰς δουλείαν ὑ. Luc. отдавать себя самого в рабство; ὑ. τινὰ ἐς [[χέρας]] τινός Her. отдавать кого-л. во власть кому-л.;<br /><b class="num">2)</b> подчинять (ὑπάγεσθαι τὴν πόλιν Thuc.): [[ὅταν]] ὑπαγάγηται (sc. τὰ Πάρθων) Plut. когда будет завоевана Парфия;<br /><b class="num">3)</b> привлекать к ответственности (τινά Lys., Xen.): ὑ. τινὰ ὑπὸ [[δικαστήριον]] Her. или δικαστηρίῳ Luc., тж. ὑ. τινὰ ἐς [[δίκην]] Thuc. привлекать кого-л. к судебной ответственности; ὑ. τινὰ θανάτου Her., Xen. требовать для кого-л. смертной казни;<br /><b class="num">4)</b> вести, увлекать, заманивать (τινὰ ἐπὶ κῶμον Eur.; ὑ. τοὺς πολεμίους εἰς δυσχωρίαν Xen.): εἰς ἔχθραν τῶν [[πόλεων]] ὑπηγμένων Dem. когда города были вовлечены во (взаимную) вражду; τίν᾽ ὑπάγεις μ᾽ ἐς ἐλπίδα; Eur. какую надежду хочешь ты мне внушить?; ὑπάγεσθαί τινα Dem. склонять кого-л. на свою сторону;<br /><b class="num">5)</b> вводить в обман, обманывать (τινά Lys.): [[ταῦτα]] ὑπήγετο, βουλόμενος … Xen. он пустил в ход эти хитрости, желая …;<br /><b class="num">6)</b> уводить (τὸ [[στράτευμα]] Thuc.): ὑ. τινά τινος Hom. и ὑ. τινὰ [[ἀπό]] τινος Arst. уводить (отвлекать) кого-л. от чего-л.; ὑπαγομένου [[κάτωθεν]] τοῦ χώματος Thuc. по мере того, как насыпь снизу выкапывалась;<br /><b class="num">7)</b> уходить, отступать: κόσμῳ καὶ τάξει ὑ. Thuc. уходить в полном порядке; ὑπάγοιμί [[τἄρ]]᾽ ἄν Arph. я, пожалуй, уйду; ὕπαγε εἰς εἰρήνην NT иди с миром;<br /><b class="num">8)</b> медленно продвигаться ([[ἔμπροσθεν]] Xen.): ὑπάγεθ᾽ [[ὑμεῖς]] τῆς ὁδοῦ Arph. отправляйтесь в путь, трогайтесь;<br /><b class="num">9)</b> приседать Arst.
}}
}}