ἐφίημι: Difference between revisions

ἐφίημι (view source)

Revision as of 21:20, 31 December 2018

5,249 bytes added , 31 December 2018

2b

Spiros

Bureaucrats, Interface administrators, Administrators

3,277,048

edits

@@ Line 30: / Line 30: @@
 {{lsm
 |lsmtext='''ἐφίημι:''' Ιων. ἐπ-, μέλ. [[ἐφήσω]], οριστ. αορ. αʹ [[ἐφῆκα]], Επικ. [[ἐφέηκα]], προστ. αορ. βʹ [[ἔφες]], υποτ. [[ἐφείω]], <i>-ῃς</i>, Αττ. [[ἐφῇς]], μτχ. [[ἐφείς]] — Μέσ., μτχ. <i>ἐφιέμενος</i>, μέλ. [[ἐφήσομαι]]· γʹ ενικ. προστ. [[ἐφίει]], όπως αν προερχόταν από το <i>ἐφιέω</i>·<br /><b class="num">Α. I. 1.</b> [[στέλνω]] σε κάποιον, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">2.</b> με απαρ., [[παρακινώ]] ή [[προκαλώ]] να γίνει [[κάτι]], <i>ἐφέηκε ἀεῖσαι</i>, σε Ομήρ. Οδ.· <i>ἐφ. τινα χαλεπῆναι</i> κ.λπ., σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">3.</b> λέγεται για πράγματα, [[ρίχνω]] ή [[εξακοντίζω]] [[εναντίον]] κάποιου, ὅς [[τοι]] ἐφῆκε [[βέλος]], στο ίδ. κ.λπ.· ἐφ. οἰστὸν [[ἐπί]] τινι, σε Ευρ.· <i>ἐφ. χεῖράς τινι</i>, [[απλώνω]] χέρια πάνω του, σε Ομήρ. Οδ. <b>4. α)</b> λέγεται για γεγονότα, για το πεπρωμένο κ.λπ., [[στέλνω]] [[εναντίον]], με εχθρική [[σημασία]], σε Ηρόδ. κ.λπ.· <i>ἐφ. τὸν ποταμὸν ἐπὶ τὴν χώρην</i>, στον ίδ.· <i>ἐφῆκας γλῶσσαν</i>, την άφησες [[πολύ]] ελεύθερη, σε Ευρ. <b>β)</b> [[ρίχνω]] μέσα σε, ἐς λέβητ' ἐφῆκεν [[μέλη]], στον ίδ.<br /><b class="num">II. 1.</b> [[ξεσφίγγω]], [[χαλαρώνω]], [[ιδίως]] λέγεται για το [[χαλινάρι]], σε Πλάτ.· απ' όπου, [[παραχωρώ]], Λατ. concedere, <i>τινι τὴν ἡγεμονίαν</i>, σε Θουκ.· με απαρ., [[επιτρέπω]], [[αφήνω]], <i>τινὶ ποιεῖν τι</i>, σε Ηρόδ., Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">2.</b> [[παραιτούμαι]], [[παραδίδω]], [[εγκαταλείπω]], [[αφήνω]] ως [[λεία]] σε κάποιον, σε Σοφ.· [[έπειτα]], φαινομενικά αμτβ. (ενν. <i>ἑαυτόν</i>), παραδίνομαι σε [[κάτι]], <i>οὐρίᾳ</i>, σε ευνοϊκό άνεμο, σε Πλάτ.<br /><b class="num">III.</b> ως [[νομικός]] όρος, [[αφήνω]] σε κάποιον άλλον να αποφασίσει, <i>δίκας ἐφ. εἴς τινα</i>, σε Δημ.· και απόλ., [[ασκώ]] [[έφεση]], <i>εἰς τοὺς δικαστάς</i>, στον ίδ. <b>Β. I. 1.</b> Μέσ., [[δίνω]] [[εντολή]] ή [[διατάζω]], σε Όμηρ., Αισχύλ. κ.λπ.· με απαρ., <i>ἐφ.τινὶ ποιεῖν τι</i>, σε Σοφ., Αριστοφ.· <i>ἐς Λακεδαίμονα</i>, [[στέλνω]] διαταγές στους Λακεδαιμονίους, Θουκ.<br /><b class="num">2.</b> [[επιτρέπω]] ή [[αφήνω]] σε κάποιον να κάνει [[κάτι]], σε Σοφ. κ.λπ.<br /><b class="num">II.</b> με γεν., [[στοχεύω]], [[αποβλέπω]] σε, σε Αριστ.· [[επιθυμώ]], [[ποθώ]], [[λαχταρώ]], σε Σοφ., Ευρ. κ.λπ.· με απαρ., [[επιθυμώ]] να κάνω [[κάτι]], σε Ευρ.
+}}
+{{elru
+|elrutext='''ἐφίημι:''' ион. [[ἐπίημι]] (fut. [[ἐφήσω]], aor. [[ἐφῆκα]] - эп. [[ἐφέηκα]]; med.: impf. ἐφιέμην, aor. ἐφηκάμην)<br /><b class="num">1)</b> посылать, отправлять (Ἶριν Πριάμῳ Hom.);<br /><b class="num">2)</b> перегонять (ἀγέλας ἐπὶ τὰ χωρία Xen.);<br /><b class="num">3)</b> направлять, отводить (ποταμὸν ἐπὶ τὴν χώρην Her.);<br /><b class="num">4)</b> (о животных) подводить, припускать, случать (τοὺς ὄνους ταῖς ἵπποις Her.; τὸν πῶλον, sc. πρὸς τὸ ὀχεύειν Arst.);<br /><b class="num">5)</b> доводить, побуждать, заставлять (τινὰ στοναχῆσαι Hom.): τινὰ χαλεπῆναι ἐ. Hom. приводить кого-л. в бешенство;<br /><b class="num">6)</b> бросать, метать, пускать ([[βέλος]] τινί Hom.; ὀϊστὸν ἐπί τινι Eur.);<br /><b class="num">7)</b> med. метить, целиться (τῶν προσώπων Plut.);<br /><b class="num">8)</b> med. стремиться, добиваться (ἄρξειν, τῆς Ἑλληνικῆς ἀρχῆς Thuc.; τοῦ ἀρίστου Plat.; βεβαιῶσαί τι Arst.; διαποντίων πολέμων Plut.): τί τῶν δυσφόρων [[ἐφίει]]; Soph. отчего ты (словно) хочешь растравить (свои) раны (досл. стремишься к страданиям)?;<br /><b class="num">9)</b> налагать, пускать в ход: ἐ. τινὶ χεῖρας Hom. или χέρα Eur. (лат. [[manus]] inferre alicui) избить, убить или одолеть кого-л.;<br /><b class="num">10)</b> пускать, бросать, устремлять, направлять, двигать (τὴν ἵππον τισί Her., Plut. и ἐπί τινας Her.; στρατὸν ἐς πεδία Eur.): [[ἐφεῖναι]] ἰχθύσιν διαφθοράν Soph. бросить рыбам на съедение;<br /><b class="num">11)</b> ниспосылать, насылать, обрушивать (Ἀργείοισι χήδεια, ἀεικέα πότμον τινί Hom.): ὀργήν τινι ἐ. Plat. обрушивать на кого-л. (свой) гнев;<br /><b class="num">12)</b> юр. направлять в порядке апелляции, посылать для пересмотра, обжаловать ([[δίκην]] εἴς τινα Dem.; εἰς ἕτερον δικαστήριόν τι Luc.);<br /><b class="num">13)</b> юр. вызывать (τινὰ ἐς [[δικαστήριον]] Dem.);<br /><b class="num">14)</b> юр. переносить дело на новое решение, апеллировать (εἰς τοὺς δικαστάς Dem.; ἐπί τινα Luc.);<br /><b class="num">15)</b> отпускать, ослаблять (τὰς ἡνίας τοῖς λόγοις Plat.; τὸ [[ἱστίον]] Arst.): [[ἐφεῖναι]] γλῶσσαν εἴς τι Eur. дать волю языку против чего-л., т. е. бранить за что-л.;<br /><b class="num">16)</b> тж. med. разрешать, позволять (τινὶ ποιεῖν τι Soph., Her., Plut. и τινὰ ποιοῖν τι Aesch., Xen.): ἐφέντων [[ταῦτα]] πράττειν Xen. когда они согласились на это; πλὴν ὧν ὁ [[νόμος]] ἐφίησι Plat. за исключением случаев, когда это допускается законом;<br /><b class="num">17)</b> тж. med. предоставлять, уступать (ἡγεμονίαν τινί Thuc.): χαίρειν τἄλλ᾽ [[ἐγώ]] σ᾽ [[ἐφίεμαι]] Soph. я охотно уступаю тебе в остальном; [[κάρα]] τέμνειν ἐφεῖτο τῷ θέλοντι Soph. он перед всеми поручился головой;<br /><b class="num">18)</b> (sc. ἑαυτόν; тж. med.) пускаться (во что-л.), предаваться (τῇ ἡδονῇ Plat.): ἐ. ἰσχυρῷ γέλωτι Plat. предаваться неудержимому смеху; ἐφίεσθαι τῆς φιλοτιμίας Eur. поддаваться чувству честолюбия; αὐλητικῆς ἐφίεσθαι Polyb. заниматься игрой на флейте;<br /><b class="num">19)</b> med. предписывать, поручать (τινι ποιεῖν τι Soph., Arph.): [[ὑμέων]] ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἐφιέμενος [[τάδε]] [[εἴρω]] Hom. к каждому из вас я обращаюсь со следующими словами; ἐπιστολάς τινι ἐ. Aesch. давать кому-л. приказания; ἐς τὴν Λακεδαίμονα ἐφιέμενος, στρατιάν προσαποστέλλειν ἐκέλευε Thuc. (Брасид) отправил в Лакедемон требование прислать дополнительное войско.
 }}