ἐμός: Difference between revisions

|auten=ή, όν, no voc.: my, [[mine]]; [[rarely]] [[with]] [[art]]., Il. 11.608, Od. 4.71 ; [[οὑμός]] (= ὁ [[ἐμός]]), Il. 8.360; strengthened by gen. of [[αὐτός]], ἐμὸν [[αὐτοῦ]] [[χρεῖος]], ‘my [[own]],’ Od. 2.45; equiv. to obj. gen., ἐμὴ [[ἀγγελίη]], ‘[[about]] me,’ Il. 19.336.

|sltr=[[ἐμός]] (ἐμόν, -ῶν; -ά, -ᾶς, -ᾷ, -άν, -ά, -ᾶν, -αῖς; -ον nom., acc., -ῶν.) <br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>1</b> my, [[our]] referring [[normally]] to [[both]] [[chorus]] and [[Pindar]], [[but]] [[occasionally]] to the [[chorus]] [[alone]] Πα. 2. 29 e. g., and [[apparently]] to [[Pindar]] [[alone]] (P. 3.78), (P. 10.56), e. g. [[ματρομάτωρ]] ἐμὰ [[Στυμφαλίς]], εὐανθὴς Μετώπα, πλάξιππον ἃ Θήβαν ἔτικτεν (O. 6.84) ἐμῶν δ' ὕμνων ἄεξεὐτερπὲς [[ἄνθος]] (O. 6.105) [[πόθι]] φρενὸς ἐμᾶς γέγραπται (O. 10.3) ὁ μέλλων [[χρόνος]] ἐμὸν καταίσχυνε βαθὺ [[χρέος]] (O. 10.8) ἀλλ' ἐπεύξασθαι μὲν ἐγὼν [[ἐθέλω]] Ματρί, τὰν κοῦραι παῤ ἐμὸν [[πρόθυρον]] σὺν Πανὶ μέλπονται θαμὰ σεμνὰν θεὸν ἐννύχιαι ([[ὅτι]] ἐγειτνία τῇ Πινδάρου οἰκήσει Μητρὸς [[θεῶν]] ἱερὸν καὶ [[Πανός]], [[ὅπερ]] αὐτὸς ἱδρύσατο. Σ, [[but]] v. Fränkel, [[Hermes]] 1961, 392 on Kallistratos) (P. 3.78) τὸν δ' ἀμφέποντ αἰεὶ φρασὶν δαίμον ἀσκήσω κατ ἐμὰν θεραπεύων μαχανάν (P. 3.109) τὸ δ' ἐμὸν γαρύει ἀπὸ Σπάρτας ἐπήρατον [[κλέος]] (ἀπὸ [[τοῦ]] χοροῦ ἢ ἀπὸ [[τοῦ]] ποιητοῦ. Σ, [[but]] [[possibly]] [[both]]. cf. (O. 6.84) ) (P. 5.72) ἐμᾷ ποτανὸν ἀμφὶ μαχανᾷ (P. 8.34) Ἀλκμᾶνα στεφάνοισι [[βάλλω]] [[γείτων]] [[ὅτι]] μοι καὶ κτεάνων [[φύλαξ]] ἐμῶν ὑπάντασεν ἰόντι γᾶς ὀμφαλὸν παρ' ἀοίδιμον ([[reference]] [[unknown]]) (P. 8.58) Ἐφυραίων ὄπ' ἀμφὶ Πηνειὸν γλυκεῖαν προχεόντων ἐμὰν (P. 10.56) ἐμὰν ποιπνύων [[χάριν]] τόδ' ἔζευξεν [[ἅρμα]] Πιερίδων (P. 10.64) θυμέ, [[τίνα]] πρὸς ἀλλοδαπὰν ἄκραν ἐμὸν πλόον παραμείβεαι; (N. 3.27) [[κεῖνος]] ἀμφ' Ἀχέροντι ναιετάων ἐμὰν γλῶσσαν εὑρέτω κελαδῆτιν (N. 4.85) Αἰακὸν ἐμᾷ μὲν πολίαρχον εὐωνύμῳ πάτρᾳ (ἑᾷ Hermann: “quo sensu [[Aeacus]] Thebanorum [[πολίαρχος]] dici potuerit [[ignoramus]].” Puech: cf. v. 61 ξεῖνός εἰμι) (N. 7.85) τὸ δ' ἐμὸν οὔ ποτε φάσει [[κέαρ]] (N. 7.102) ναὶ μὰ γὰρ ὅρκον, ἐμὰν [[δόξαν]] [[κάλλιον]] ἂν δηριώντων ἐνόστησ' ἀντιπάλων (κατὰ τὴν ἐμὴν δόκησιν. Σ.) (N. 11.24) μᾶτερ ἐμὰ, χρύσασπι Θήβα (I. 1.1) [[ταῦτα]], Νικάσιππ, ἀπόνειμον, [[ὅταν]] ξεῖνον ἐμὸν ἠθαῖον ἔλθῃς i. e. to Thrasyboulos of Akragas (I. 2.48) τὸ δ' ἐμόν, [[οὐκ]] [[ἄτερ]] Αἰακιδᾶν, [[κέαρ]] ὕμνων γεύεται (I. 5.19) ματρὸς δὲ ματέρ' ἐμᾶς [[ἔτεκον]] ἔμπαν a [[chorus]] of Abderitans [[sing]] of [[their]] founding [[city]] [[Teos]] (Pae. 2.29) [[ἦλθον]] ἔταις ἀμαχανίαν ἀλέξων τεοῖσιν ἐμαῖς τε τιμαῖς (Pae. 6.11) ]ἐμὸν τ[ (Pae. 10.17) ]νας ἐμᾶς διψῶντα[ Παρθ. 2. . μελισσοτεύκτων [[κηρίων]] ἐμὰ γλυκερώτερος [[ὀμφά]] fr. 152. ὤνασσ' Ἀλάθεια, μὴ πταίσῃς ἐμὰν σύνθεσιν τραχεῖ [[ποτὶ]] ψεύδει fr. 205. 3. in [[direct]] [[speech]], “[[ποθέω]] στρατιᾶς ὀφθαλμὸν ἐμᾶς” (O. 6.16) “ἀρχαίαν κομίζων πατρὸς [[ἐμοῦ]] τιμάν” (P. 4.106) “εἴ ποτ' ἐμᾶν, ὦ Ζεῦ πάτερ, θυμῷ θέλων ἀρᾶν ἄκουσας” (I. 6.42) “τὸ μὲν ἐμόν, Πηλέι [[γέρας]] θεόμορον ὀπάσσαι γάμου Αἰακίδᾳ” ([[τοῦτο]] ἰσοδυναμεῖ τῷ κατὰ ἐμὲ ἢ κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην. Σ.) (I. 8.38) “ἐμὰν ματέρα λιπόντες καὶ ὅλον οἶκον (Pae. 4.44)

|mltxt=-ή, -ό (AM [[ἐμός]], -ή, -όν)- (κτητ. αντων. α' προσ.) [[δικός]] μου (α. «τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα», Ιλ.<br />β. «ἐμὸς ὁ [[Πλάτων]]»)<br /><b>αρχ.</b><br />(με ουσ.)<br /><b>1.</b> (με γεν.) επιτείνεται η [[έννοια]] της κτήσης («πατρός τε μέγα [[κλέος]] ἠδ' ἐμὸν αὐτοῡ», Ιλ.)<br /><b>2.</b> [[ευνοϊκός]] για μένα<br /><b>3.</b> αυτός που με αφορά («ἐμήν... λυγρὴν ἀγγελίην», Ιλ.)<br /><b>4.</b> ([[χωρίς]] ουσ.) [[δικός]] μου («οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον» — ο [[λόγος]] μου, Ιλ.)<br /><b>5.</b> α) <i>οἱ [[ἐμοί]]<br />οι δικοί μου, οι συγγενείς μου<br />β) <i>ἡ ἐμή</i> (γη)<br />i) η [[πατρίδα]] μου<br />ii) η [[γνώμη]]<br />γ) <i>τὰ ἐμά</i><br />η [[περιουσία]] μου<br />δ) «τὸ γ' ἐμόν»<br />ὅσον αφορά σε μένα<br />ε) <i>ἐμόν</i> (ἐστι)<br />[[είναι]] δικό μου [[έργο]].

|lsmtext='''ἐμός:''' -ή, -όν, κτητ. αντων. του αʹ προσ. ([[ἐγώ]], [[ἐμοῦ]]), [[δικός]] μου, Λατ. [[meus]], σε Όμηρ. κ.λπ.· σε [[κράση]] με το Άρθρο, [[οὑμός]], [[τοὐμόν]], [[τοὐμοῦ]], <i>τὠμῷ</i>, [[τἀμά]]·<br /><b class="num">1.</b> για να ενισχύσει την [[έννοια]] του κτήτορα, ἐμὸν [[αὐτοῦ]], δικό μου, προσωπικό μου ή είμαι ο [[ιδιοκτήτης]], ο κτήτοράς του, σε Ομήρ. Ιλ.· τὸν ἐμὸν [[αὐτοῦ]] βίον, σε Αριστοφ.<br /><b class="num">2.</b> ως αντικ., σε εμένα, σε ό,τι αφορά εμένα, ως προς εμένα, ἐμὴ [[ἀγγελίη]], σε Όμηρ.· <i>τὴν ἐμὴν αἰδῶ</i>, [[σεβασμός]] σε εμένα, σε Αισχύλ.· <i>αἱ ἐμαὶ διαβολαί</i>, συκοφαντίες, δυσφημήσεις [[εναντίον]] μου, σε Θουκ.· <i>τοὐμὸν αἷμαπατρός</i>, το [[αίμα]] του χύθηκε εξαιτίας μου, σε Σοφ.<br /><b class="num">3.</b> <i>τὸ ἐμόν</i>, <i>τὰ ἐμά</i>, η [[περιουσία]] μου, η [[ιδιοκτησία]] μου, σε Αριστοφ. κ.λπ.· επίσης, <i>τὰ ἐμά</i> ή <i>τὸ ἐμόν</i>, το [[μέρος]] μου, οι υποθέσεις μου, το [[συμφέρον]] μου, [[οὕτω]] τὸ ἐμὸν [[ἔχει]], έτσι έχουν τα πράγματα με εμένα, σε Ηρόδ.· [[ἔρρει]] [[τἀμά]], σε Ξεν.· απ' όπου περιφραστικά αντί [[ἐγώ]] ή [[ἐμέ]], σε Σοφ.· ή απόλ., <i>τό γε ἐμόν</i>, <i>τὸ μὲν ἐμόν</i>, εκ μέρους μου, σε ό,τι με αφορά, σε Ηρόδ. κ.λπ.<br /><b class="num">4.</b> <i>ἡ ἐμή</i> (ενν. <i>γῆ</i>), η [[χώρα]] μου, η [[πατρίδα]] μου, σε Θουκ.