ἀφίημι: Difference between revisions

|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-0410.png Seite 410]] (s. [[ἵημι]]), impf. ἠφίει Thuc. 2, 41; ἠφίεσαν Xen. Hell. 7, 4, 39; ἠφίουν Isae. 6, 40; ἀφίει Thuc. 8, 41; ἤφιε Ev. Marc. 1, 34; ἠφίειν Plat. Euthyd. 293 d; das B. A. 470 aus com. erwähnte ἀφεῦσαν, ἀφῆκαν, soll wohl ἀφεῖσαν heißen; perf. dor. ἀφέωκα, ἀφέωμαι; 1) <b class="b2">wegschicken,</b> entlassen; Menschen, ἐπὶ νῆας ἀφήσω Il. 2, 263; τὸ [[στράτευμα]] u. ä., Her.; Xen. Cyr. 1, 2, 8; Wurfgeschosse, ἄκοντα, [[ἔγχος]], κεραυνόν, abschießen; Il. 21, 590. 10. 372. 8, 133; δίσκον 23, 432; u. ä.; [[ὥστε]] [[τοξότης]] ἀφῆκα καρδίας τοξεύματα Soph. Ant. 1072; in Prosa, βέλη, z. B. Plat. Conv. 219 b; πῦρ, Feuergeschosse, Pol. 1, 48; ἑαυτὸν ἐπί τι, εἴς τι, sich auf, in etwas stürzen, Plat. Rep. II, 373 d; Plut. Alc. 13; fallen lassen, was man hält, Il. 12, 221; ἀφῆκε πόντιον, warf ins Meer, Eur. Hec. 797. Uebertr. auf die Rede, [[ἔπος]] κακόν Soph. O. C. 735; λόγον εἴς τινα Plat. Legg. III, 698 d; γλῶσσαν Her. 2, 15; φωνήν Plut. Sol. 7; φωνὰς ἀφιέναι Plat. Rep. V. 475 a Dem. 1, 8. 18, 218, Stimmen von sich geben, hören lassen; γόους ἀφ., στεναγμόν, Eur. El. 59 Hipp. 1324; παντοδαπὰ χρώματα, allerhand Farben blicken lassen, annehmen, Plat. Ep. VII, 379 a; πᾶσαν τέχνην ἐς [[ἔργον]], alle Künste anwenden, Theocr. ep. 7. – Uebh. [[wegwerfen]], τὰ ὅπλα Plat. Legg. XII, 944 c; von sich thun, δίψαν, den Durst vertreiben, Il. 11, 642; [[ἄνθος]], die Blume abstreifen, von Weintrauben, welche eben zur Frucht angesetzt haben, Od. 7, 126; [[μένος]]. die Kraft verlieren, Il. 13, 444; τὴν ψυχήν, die Seele aushauchen, Her. 4, 190 u. Folgde; γόους, ὀργήν, Klagen. Zorn aufgeben, Eur. Or. 1022; Aesch. Prom. 315; μόχθον ἄφες, laß die Mühe, Her. 1, 206; [[überlassen]], τινί τι, Ἰωνίην τοῖς βαρβάροις, Her. 9, 106; öfter bei Folgdn, πόλιν τινί Dem. 6, 20; τὰ πλήθη τοῖς στρατιώταις Pol. 34, 14. – 2) Loslassen, [[freilassen]], Il. 20, 464; bes. Sklaven freilassen, ἐλεύθερόν τινα Plat. Rep IX, 591 a; Legg. XI, 915 b; Dem. 29, 31 u. sonst; vgl. Ὀρχόμενον αὐτόνομον ἀφῆκεν Andocid. 3. 13; einen Gefangenen, Dem. 24, 125; Pol. 33, 1; – ἀλλήλους ἐγκλημάτων, die Beschuldigungen od. die Anklage aufgeben, Is. 5, 1; τὸν δράσαντα φόνου Plat. Legg. IX, 869 a; vgl. Euthyd. 9 c; ἀφῆκεν αὐτὸν πάσης αἰτίας, er sprach ihn von aller Schuldfrei, Plut. Alex. 13; τινί τι, z. B. ἀπῆκεν αὐτῷ τὴν αἰτίην Her. 6. 30; αὐτοῖς ἀπιεὶς τὰς ἁμαρτάδας 8, 140. 2; vgl. Dem. 59, 30, Strafe erlassen, πληγὰς ἀφίεμεν Ar. Nub. 1425; [[χρέος]], [[δάνειον]] N. T.; ἄφες τὰ ὀφειλήματα Matth. 7, 12; ἀφίενταί σου αἱ ἁμαρτίαι, v. l. [[ἀφέωνται]], ib. 9, 5; [[φόρον]] τινί Pol. 22, 7, Schuld, Tribut erlassen; ἀφορολόγητόν τινα 18, 29; ὅρκον λύω καὶ [[ἀφίημι]] Andoc. 1, 98. – 3) [[sein lassen]], nicht achten, τὰ περισσεύοντα τῶν λόγων ἄφες Soph. El. 1280; ἀφεὶς τὰ τῆσδε τῆς γῆς κύρια O. C. 918; – καιρόν Isocr. 4, 16 Dem. 1, 8, ungenutzt vorüber lassen; ἀφύλακτον Her. 8, 70; ἔρημον Soph. Ant. 878. Bei den Athenern der eigtl. Ausdruck vom Entlassen der Raths- od. Gerichtsversammlungen, wie λύειν von der Volksversammlung, Ar. Ach. 173; ἀφειμένης τῆς [[βουλῆς]] διὰ τὰ [[Κρόνια]] Dem. 24, 26; γυναῖκα, seine Frau verstoßen, sich von ihr scheiden, Her. 5, 39; Plut. Zuweilen mit dem partic., σκευωρούμενοι οὐ πρότερον ἀφίεσαν, Dem. 17, 20. – Zulassen, gestatten, öfter bei Plat. u. sonst, mit dem int.; ἀπίει ἀπάγεσθαι, ließ sie fortführen, Her. 6, 62; τὸ [[πλοῖον]] ἀφ. κατὰ τον ποταμὸν φέρεσθαι, das Schiff stromabwärts treiben lassen, 1, 194; vgl. 5, 42; ἀφιέναι τι δημόσιον εἶναι Thuc. 2, 13. – Plat. Critia 166 c ist ἱερὸν ἄβατον ἀφείτω = weihen. – 4) Intrans., sc. ναῦν, ἔμελλον εἰς το [[πέλαγος]] ἀφήσειν Her. 7, 193, in See stechen, wie Thuc. 7, 19; στρατόν, aufbrechen, Sp.; s. Lob. zu Soph. Ai. p. 189. – 5) pass., entlassen, abgeschickt werden, Her. u. Folgde, τοῦ δέ τε πολλοὶ ἀπὸ σπινθῆρες ἵενται, es sprühen viel Funken aus, Il. 4, 77; ἀφειμένος τινός, von etwas befreit, στρατείας Plut. – 6) med., [[ablassen]], loslassen von etwas, δειρῆς οὔ πω ἀφίετο πήχεε, sie ließ beide Arme noch nicht von seinem Nacken los, Od. 23, 240; τέκνων δ' ἀφοῦ, trenne dich von den Kindern, Soph. O. R. 1521; oft Prosa, τινός, μὴ ἀφίεσθε τοῦ κοινοῦ τῆς σωτηρίας Thuc. 2, 60; Plat. setzt τοῦ νῦν ἀφιέμενοι dem τοῦ [[ἔπειτα]] ἐπιλαμβανόμενοι gegenüber Parm. 152 c; τοῦ χρῆσθαι ταῖς εὐκαιρίαις Pol. 2, 68, der auch das act. so braucht, 17, 3.

|astxt=ἀφ-ίημι, [in LXX for נשׂא, נוח hi., נתן, סלח ni., עזב, etc.;] <br /><b class="num">1.</b>to [[send]] [[forth]], [[send]] [[away]], [[let]] go: of divorce (DB, iii, 274a), τ. γυναῖκα (Hdt.), I Co 7:11-13; of [[death]], τ. [[πνεῦμα]] (Ge 35:18, Hdt., al.), Mt 27:50; (φωνήν, to [[utter]] a [[cry]], Mk 15:37; of debts, to [[remit]], [[forgive]] (cl.), τ. δανεῖον, Mt 18:27; τ. ὀφειλήν, Mt 18:32; esp. of sins (Cremer 296f.), τ. ἁμαρτίας, ἁμαρτήματα, ἀνομίας, Mt 9:2, Ro 4:7 (LXX), I Jo 1:9, al.; punctiliar and iterative pres. (M, Pr., 119), Mk 2:5, Lk 11:4; [[Ion]]. pf., [[ἀφέωνται]] (M, Pr., 38), Lk 5:23. <br /><b class="num">2.</b>to [[leave]] [[alone]], [[leave]], [[neglect]]: Mt 4:11 5:24 15:14, Mk 1:20, 31 Jo 4:3, 28 al.; τ. ἐντολὴν τ. θεοῦ, Mk 7:8; τον̀ τ. ἀρχῆς τ. Χριστοῦ λόγον, He 6:1; τ. ἀγάπην τ. πρώτην, Re 2:4; ptcp., [[ἀφείς]], pleonastic (as in Aram.; M, Pr., 14; Dalman, Words, 21f.), Mt 13:36 22:22, Mk 8:13, al. <br /><b class="num">3.</b>to [[let]], [[suffer]], [[permit]]: Mt 3:15; c. acc., Mt 3:15, 19:14, al.; c. acc. rei et dat. pers., Mt 5:40; c. inf. pres., Mt 23:14, al.; aor., Mk 5:37, al.; in [[late]] Gk. (M, Pr., 175f.), seq. [[ἵνα]], Mk 11:16, Jo 12:7; c. subjunct. (M, Pr., l.c.; Bl., §64, 2), Mt 7:4 27:49, Mk 15:36, Lk 6:42 ([[see]] [[further]] MM, s.v.).

|lsmtext='''ἀφίημι:''' και (όπως από <i>ἀφ-ιέω</i>), γʹ ενικ. [[ἀφίει]], Ιων. [[ἀπίει]], προστ. [[ἀφίει]], παρατ. <i>ἀφίην</i>, [[διπλή]] [[αύξηση]] [[ἠφίην]], γʹ ενικ. [[ἀφίει]]· Ιων. [[ἀπίει]], επίσης [[ἠφίει]], <i>ἤφιε</i>, γʹ πληθ. [[ἀφίεσαν]], <i>ἠφίεσαν</i>, [[ἠφίουν]]· μέλ. [[ἀφήσω]], Ιων. <i>ἀπ-</i>, Επικ. [[ἀφέηκα]], μόνο σε οριστ.· αόρ. βʹ <i>ἀφῆν</i>, οριστ. μόνο σε δυϊκ. και πληθ. [[ἀφέτην]], <i>ἀφεῖμεν</i>, [[ἀφεῖτε]], <i>ἀφεῖσαν</i> ή <i>ἄφετε</i>, <i>ἄφεσαν</i>· προστ. [[ἄφες]], υποτ. [[ἀφῶ]], ευκτ. [[ἀφείην]], απαρ. [[ἀφεῖναι]], μτχ. [[ἀφείς]] — Μέσ. παρατ. <i>ἀφιέμην</i>, γʹ ενικ. [[ἠφίετο]]· μέλ. <i>ἀφήσομαι</i>, αόρ. βʹ [[ἀφείμην]], προστ. απαρ. [[ἀφοῦ]], <i>ἄφεσθε</i>, <i>-έσθαι</i>, μτχ. <i>-έμενος</i> — Παθ. παρακ. [[ἀφεῖμαι]], αόρ. αʹ [[ἀφείθην]], Ιων. [[ἀπείθην]], μέλ. [[ἀφεθήσομαι]]· <i>[ῐ</i> Επικ., [[εκτός]] από τους χρόνους με [[αύξηση]] <i>ῑ</i>σε Αττ.].<br /><b class="num">Α. I. 1.</b> [[ρίχνω]] [[εμπρός]], [[στέλνω]], Λατ. emitere, λέγεται για βλήματα, σε Όμηρ. κ.λπ.· απ' όπου, [[αφήνω]] να χαλαρώσει, [[βγάζω]] ([[φωνή]]), [[δίνω]] [[ελευθερία]] στη [[γλώσσα]], σε Ηρόδ., Τραγ.<br /><b class="num">2.</b> [[αφήνω]] να πέσει, σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">3.</b> [[στέλνω]] προς τα [[μπρος]] στρατιωτική [[αποστολή]], την [[αποστέλλω]], σε Ηρόδ. — Παθ., λέγεται για στρατεύματα, αποστέλλομαι, στον ίδ.<br /><b class="num">4.</b> [[παραδίδω]] ή [[παραχωρώ]] σε, <i>τινί τι</i>, στον ίδ., Αττ. — Παθ., ἡ Ἀττικὴ ἀπεῖτο [[ἤδη]], σε Ηρόδ.<br /><b class="num">II. 1.</b> [[αποπέμπω]], [[αφήνω]] να φύγει, [[αφήνω]] ελεύθερο, σε Ομήρ. Ιλ., Αττ.· με αιτ. προσ. και γεν. προσ., [[απελευθερώνω]] κάποιον από ένα [[πράγμα]], [[απαλλάσσω]] από αυτό, σε Ηρόδ.· με δικανική [[σημασία]], [[απαλλάσσω]] από [[υποχρέωση]], [[κατηγορία]] κ.λπ.· <i>ἀφίημί τινα φόνου</i>, σε Δημ.<br /><b class="num">2.</b> [[διαλύω]], [[απολύω]], [[καταλύω]] τον στρατό, σε Ηρόδ.· [[διαλύω]] τη [[βουλή]] ή τα δικαστήρια, σε Αριστοφ.<br /><b class="num">3.</b> [[θέτω]] [[μακριά]], [[χωρίζω]], σε Ηρόδ.<br /><b class="num">4.</b> [[αφήνω]] κάποιον ελεύθερο ως <i>ἄφετον</i>, [[καθαγιάζω]], σε Ξεν.<br /><b class="num">5.</b> λέγεται για πράγματα, απαλλάσσομαι από, <i>δίψαν</i>, σε Ομήρ. Ιλ.· ρίχνει τα [[άνθη]] του, λέγεται για φυτά, σε Ομήρ. Οδ.· μειώνει τη δύναμή του, λέγεται για το [[βέλος]], σε Ομήρ. Ιλ.<br /><b class="num">6.</b> [[ἀφίημι]] [[πλοῖον]] ἐς..., [[χαλαρώνω]] τα σκοινιά του πλοίου για να φύγει προς ένα [[μέρος]], σε Ηρόδ.<br /><b class="num">7.</b> με δικανική [[σημασία]], με δοτ. προσ. και αιτ. πράγμ., [[ἀφίημι]] τινὶ αἰτίην, [[αθωώνω]] από κατηγορίες ή [[απαλλάσσω]] από [[ποινή]], σε Ηρόδ., Δημ.<br /><b class="num">III. 1.</b> [[αφήνω]] μόνο του, [[παραμελώ]], [[αφήνω]] να παρέλθει, [[αμελώ]], σε Ηρόδ., Αττ.· ακολουθ. από [[κατηγορούμενο]], ἀφύλακτον [[ἀφίημι]], [[αφήνω]] αφύλακτο.<br /><b class="num">2.</b> με αιτ. και απαρ., ἀφίημί τι δημόσιον [[εἶναι]], [[παραχωρώ]] [[κάτι]] έτσι ώστε να γίνει δημόσια [[περιουσία]], σε Θουκ.· [[ἀφίημι]] τὸ [[πλοῖον]] φέρεσθαι, [[αφήνω]] το [[πλοίο]] να παρασυρθεί, σε Ηρόδ.<br /><b class="num">3.</b> με αιτ. προσ. και απαρ., [[αφήνω]], [[ανέχομαι]], [[επιτρέπω]] σε κάποιον να κάνει ένα [[πράγμα]], στον ίδ., Πλάτ. κ.λπ.<br /><b class="num">IV.</b>φαινομενικά, αμτβ. (ενν. <i>στρατόν</i>, [[ναῦς]] κ.λπ.), [[διαλύω]], [[αναγκάζω]] να προχωρήσει, [[εκπλέω]] κ.λπ., σε Ηρόδ. <b>Β.</b> Μέσ.,<br /><b class="num">1.</b> [[αφήνω]] [[κάτι]] από εμένα, [[στέλνω]] προς τα [[εμπρός]], σε Αττ.<br /><b class="num">2.</b> δειρῆς [[ἀφίετο]] πήχεε, άφησε τα χέρια της από το λαιμό μου.<br /><b class="num">3.</b> με γεν. μόνο, τέκνων [[ἀφοῦ]], άφησε τα [[παιδιά]], σε Σοφ., Θουκ.

|sngr='''原文音譯'''：¢f⋯hmi 阿非-衣誒米<br />'''詞類次數'''：動詞（146）<br />'''原文字根'''：從-讓 相當於： （[[חָדַל]]&#x200E;）  （[[מֻנָּח]]&#x200E;）  （[[כָּפַר]]&#x200E;）  （[[נָשָׂא]]&#x200E;）  （[[סָלַח]]&#x200E;）  （[[שְׁמִטָּה]]&#x200E;）<br />'''字義溯源'''：遣去，離開，撇下，留下，剩下，放下，丟下，留給，忽視，忘掉，放棄，離棄，取消，饒恕，赦免，緩和，捨棄，捨，免，退，讓，容，許，斷，等著，任憑；由（[[ἀπό]] / [[ἀπαρτί]] / [[ἀποπέμπω]]）*=從，出，離）與（[[εἰμί]]）X*=行走，去）組成。這字使用146次，大都用在四福音中，僅16次用在行傳及書信中。罪的赦免，不僅僅是在我們悔改相信接受主時那一次的經歷；乃是我們天天的經歷。主耶穌教導門徒禱告時說：赦免我們的債，如同我們赦免了人的債（ 太6:12）。另一方面，我們也得小心，主的話也說，那褻瀆聖靈，說話干犯聖潔的，今世來世總不得赦免（ 太12:31 ,32）。參讀 （[[ἄφεσις]]）的比較<br />'''同源字'''：1） （[[ἄνεσις]]）弛，安息 2） （[[ἄφεσις]]）自由 3） （[[ἀφίημι]] / [[ἐναφίημι]]）遣去 4） （[[πάρεσις]]）容忍 5） （[[συνίημι]] / [[συνίω]]）建立 參讀 （[[ἀναλύω]]）同義字<br />'''出現次數'''：總共（146）；太（47）；可（36）；路（32）；約（15）；徒（3）；羅（2）；林前（3）；來（2）；雅（1）；約壹（2）；啓（3）<br />'''譯字彙編'''：<br />1） 撇下（12） 太19:29； 太22:25； 太24:40； 太24:41； 可10:29； 路5:11； 路17:34； 路17:35； 路17:36； 路18:29； 約8:29； 約10:12；<br />2） 留下（6） 可12:19； 可12:20； 可12:22； 約4:28； 約16:32； 徒14:17；<br />3） 離開（6） 太13:36； 太22:22； 太26:44； 可12:12； 可13:34； 可14:50；<br />4） 赦（5） 太9:6； 可2:7； 可2:10； 路5:21； 路5:24；<br />5） 讓（5） 太19:14； 可7:27； 可10:14； 路18:16； 約18:8；<br />6） 赦免（5） 路7:47； 路7:49； 路11:4； 路23:34； 約壹1:9；<br />7） 赦了（4） 太9:5； 可2:5； 可2:9； 路5:20；<br />8） 容（4） 太7:4； 太13:30； 路6:42； 路12:39；<br />9） 饒恕（4） 太6:14； 太6:15； 可11:25； 可11:26；<br />10） 許（4） 可1:34； 可11:16； 路8:51； 啓11:9；<br />11） 任憑（3） 太8:22； 路9:60； 徒5:38；<br />12） 留（3） 太24:2； 路19:44； 路21:6；<br />13） 已經撇下（2） 可10:28； 路18:28；<br />14） 他⋯許（2） 可5:19； 可5:37；<br />15） 且等著（2） 太27:49； 可15:36；<br />16） 捨了（2） 太4:20； 太4:22；<br />17） 將⋯被赦免（2） 太12:31； 太12:32；<br />18） 可得赦免（2） 路12:10； 徒8:22；<br />19） 你們⋯饒恕（2） 太6:15； 太18:35；<br />20） 留給（2） 太23:38； 路13:35；<br />21） 得赦免（2） 可4:12； 羅4:7；<br />22） 免了（2） 太6:12； 太18:27；<br />23） 將被赦免（2） 太12:31； 太12:32；<br />24） 退了（2） 太8:15； 可1:31；<br />25） 由⋯罷（2） 可14:6； 約12:7；<br />26） 你容讓（1） 啓2:20；<br />27） 該是⋯剩下（1） 來2:8；<br />28） 你⋯許可（1） 太3:15；<br />29） 我⋯撇下（1） 約14:18；<br />30） 你們赦免（1） 約20:23；<br />31） 你離棄了（1） 啓2:4；<br />32） 得了赦免（1） 約壹2:12；<br />33） 我們當離開（1） 來6:1；<br />34） 棄了（1） 羅1:27；<br />35） 就被赦免了（1） 約20:23；<br />36） 必蒙赦免（1） 雅5:15；<br />37） 離棄（1） 林前7:11；<br />38） 任憑⋯罷（1） 太15:14；<br />39） 你們就⋯要求（1） 可7:12；<br />40） 我⋯離開（1） 約16:28；<br />41） 我留下（1） 約14:27；<br />42） 將來⋯留（1） 可13:2；<br />43） 他們⋯容許（1） 可11:6；<br />44） 他⋯離開（1） 可8:13；<br />45） 她就⋯當離棄（1） 林前7:13；<br />46） 他們⋯留下（1） 可1:20；<br />47） 必⋯得赦免（1） 路12:10；<br />48） 他⋯撇下（1） 太18:12；<br />49） 你們⋯容（1） 太23:13；<br />50） 他們⋯捨了（1） 可1:18；<br />51） 由⋯去（1） 約11:48；<br />52） 他就⋯當離棄（1） 林前7:12；<br />53） 都赦免了（1） 路7:47；<br />54） 放下（1） 太23:23；<br />55） 已撇下（1） 太19:27；<br />56） 放下的（1） 太23:23；<br />57） 都離開（1） 太26:56；<br />58） 都可得赦免（1） 可3:28；<br />59） 就斷了（1） 太27:50；<br />60） 我免了（1） 太18:32；<br />61） 我當赦免（1） 太18:21；<br />62） 你就留下（1） 太5:24；<br />63） 離了（1） 太4:11；<br />64） 拿去（1） 太5:40；<br />65） 要免（1） 太6:12；<br />66） 已被赦免了（1） 太9:2；<br />67） 你們饒恕（1） 太6:14；<br />68） 他們就離開（1） 可4:36；<br />69） 你們離棄（1） 可7:8；<br />70） 留著（1） 路13:8；<br />71） 要赦免（1） 路11:4；<br />72） 就饒恕（1） 路17:3；<br />73） 你總要饒恕（1） 路17:4；<br />74） 就退了（1） 約4:52；<br />75） 他離開了（1） 約4:3；<br />76） 丟下（1） 路10:30；<br />77） 赦免了（1） 路7:48；<br />78） 饒恕人（1） 可11:26；<br />79） 你們要饒恕（1） 可11:25；<br />80） 喊叫（1） 可15:37；<br />81） 熱病離了（1） 路4:39；<br />82） 他許了（1） 太3:15；<br />83） 被赦免了（1） 路5:23；<br />84） 叫（1） 約11:44