παρίστημι: Difference between revisions

|lstext='''παρίστημι''': Α. μεταβατικὸν ἐνεργείας ἐν τῷ ἐνεστ., παρατ., μέλλ. καὶ ἀορ. α΄: μεταγεν. δέ τις πρκμ. παρέστακα εὕρηται ἐπὶ τῆς αὐτῆς ἐννοίας, Πολύβ. 3. 94, 7, πρβλ. Veich Gr. Verbs ἐν λ. [[ἵστημι]]. Ι. [[κάμνω]] τι νὰ σταθῇ, στήνω ἢ τοποθετῶ πλῃσίον, τοὺς ἱππέας διελθὼν ἐφ᾿ ἑκάτερον παρέστησε τὸ [[κέρας]] Πολύβ. 3. 72, 9, πρβλ. 113. 8· παραστήσας τὰ ὅπλα, παρουσιάσας, στήσας ἐνώπιον τὰ ὅπλα, Δημ. 286. 20· παραστήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν φυλάττειν, τοποθετήσαντά τινα τῶν οἰκετῶν πλησίον [[ὅπως]] φυλάττῃ, διάφ. γραφ. παρὰ τῷ αὐτῷ 1194. 19. ΙΙ. παρουσιάζω ἐνώπιον τοῦ νοῦ, παρουσιάζω, [[παρέχω]], ὑπόθεσιν ... οὐχὶ τὴν οὖσαν παριστάντες ὁ αὐτ. 28. 9· τοῦτο παραστῆσαι τοὺς θεοὺς ὑμῖν, τοῦτο νὰ βάλωσιν εἰς τὴν καρδίαν σας, τοῦτο νὰ ἐμπνεύσωσιν ὑμῖν, ὁ αὐτ. 226. 3· τὸ δεινὸν π. τοῖς ἀκούουσιν ὁ αὐτ. 538. 3· π. ἐλπίδας, [[δέος]], αἰσχύνην ὁ αὐτ. 448. 9., 519. 20, κλ.· οὐ γὰρ ἡ πληγὴ παρέστησε τὴν ὀργὴν ἀλλ᾿ ἡ [[ἀτιμία]] ὁ αὐτ. 537· 24· π. ὁ [[κίνδυνος]] διαλογισμόν, μὴ .. Αἰσχίν. 49. 32· οὕτω, π. τινὶ γνῶναι, [[παρέχω]] εἴς τινα εὐκαιρίαν νὰ γνωρίσῃ, ὁ αὐτ. 228. 4· π. τινὶ θαρρεῖν, [[παρέχω]], ἐμποιῶ θάρρος, πεποίθησιν, ὁ αὐτ. 24. 39· π. τινὶ ποιεῖν, [[ἐμβάλλω]] εἰς τὸν νοῦν τινος νά…, Παυσ. 9. 14, 6· [[ὡσαύτως]], π. τινὶ ὅτι ἢ ὡς ... Ξεν. Οἰκ. 13. 1, Πλάτ. Πολ. 600D· - ἐπὶ ποιητοῦ, [[παριστάνω]], [[περιγράφω]], Ἀθήν. 110F, 113Β. 2) [[κάμνω]] δῆλον, φανερόν, ἀποδεικνύω, τι πολλοῖς τεκμηρίοις Λυσ. 125. 1, πρβλ. Πράξ. Ἀποστ. κδ΄, 13. ΙΙΙ. θέτω τὸ ἓν πλησίον τοῦ ἄλλου, ἐπομένως [[συγκρίνω]], [[παραβάλλω]], Ἰσοκρ. 240Ε. IV. π. [[οἶνον]], ἴδε κατωτ. Β. V. 2. - Ἡ [[χρῆσις]] τῶν ἐνεργ. τούτων χρόνων ἀπαντᾷ παρὰ Πλάτ., ἀλλὰ γίνονται κοινοὶ πρῶτον παρὰ τοῖς Ρήτορσι. Β. Παθ., μετ᾿ ἀορ. β΄, πρκμ. καὶ ὑπερσ. ἐνεργ., ἀμεταβ. Ι. ἵσταμαι, πλησίον ἢ παραπλεύρως, θεῶν δὲ οἱ ἄγχι παρέστη Ἰλ. Ο. 442, πρβλ. 483, κτλ.· ἐπὶ θεραπόντων, [[ἀμφίπολος]] δ᾿ ἄρα οἱ κεδνὴ [[ἑκάτερθε]] παρέστη Ὀδ. Α. 335, πρβλ. Θ. 218., Σ. 183· ἐπὶ ἐπαίτου, Ρ. 450· ἐπὶ μαχητῶν, Ἰλ. Χ 371, κλ.· - [[συχν]]. ἐν τῇ μετοχ. [[παραστάς]], μετὰ ἐπιρρήμ., ὡς τὸ [[παρασταδόν]], εἶπε παραστὰς Μ. 60· [[οὖτα]] π. Υ. 472· οὕτω, παρασταθείς, [[ὅπερ]] [[εἶναι]] ἐν χρήσει σχεδὸν ὡς τὸ παρὼν (ὅρα [[πάρειμι]] ἐν τέλ.) Εὐρ. Ὀρ. 365. 2) ἵσταμαι πλησίον, δηλ. βοηθῶ ἢ [[ὑπερασπίζω]], τινι Ἰλ. Κ. 279, κλ.· Τρωσὶ παρεστάμεναι καὶ ἀμύνειν Φ. 231, πρβλ. Ο. 255· Ὀδυσῆι π. ἠδ᾿ ἐπαρήγει Ψ. 783· οὕτω Ἠσ. Θ. 439, Ἡρόδ. 1. 87, Τραγ., κτλ.· π. - τινὶ χερσὶ Σοφ. Αἴ. 1384· βοηθοὶ π. Ξενοφ. Κύρ. 5. 3, 19· οὐ παρέστη οὐδ᾿ ἐβοήθησε Δημ. 1120. 26. ΙΙ. κατ᾿ ἐξοχὴν ἐν τοῖς παρῳχημ. χρόνοις, ἔχω ἐλθεῖ, Λατ. adsum, [[δεῦρο]] παρέστης Ἰλ. Γ. 405 [[νῆες]] δ᾿ ἐκ Λήμνοιο παρέστασαν, παρεγένοντο, Η, 467, κτλ. 2) ἐπὶ πολλῶν καὶ ποικίλων περιστάσεων, [[πάρειμι]], [[προσεγγίζω]], [[ἀλλά]] τοι ἤδη ἄγχι παρέστηκεν [[θάνατος]] Π. 853· κακὴ Διὸς αἶσα παρέστη ἡμῖν Ὀδ. Ι. 52, πρβλ. Π. 280· [[οὕτως]] ἐν τῷ μέσ. μέλλ., σοὶ ... παραστήσεσθαι ἔμελλεν μοῖρ᾿ ὀλοὴ Ω. 28· ἐάν του καιρὸς ἢ [[χρεία]] παραστῇ Δημ. 547. 16, πρβλ. 537. 7· - [[συχν]]. ἐν τῷ πρκμ., παρέστηχ᾿ ὡς ἔοικ᾿ ἀγὼν [[μέγας]] Εὐρ. Ἐκ. 229, πρβλ. Μήδ. 331· καὶ ἐν τῇ μετοχ., Λατ. praesens, τὸ [[χρῶμα]] τὸ παρεστηκὸς Ἀριστοφάν. Ἱππ. 399· ὁ νῦν π. ἡμῖν [[χρόνος]] Πλάτ. Νόμ. 962D· [[οὕτως]] ἐν τῷ Ἀττ. τύπῳ, παρεστώς, -ῶσα, -ὼς (οὐχὶ -ός), τῆς παρεστώσης νόσου Σοφ. Φιλ. 734· τοῦ π. θέρους [[αὐτόθι]] 1340· τὰς παρεστώσας τύχας Εὐρ. Ὀρ. 1024· τὰ παρεστῶτα, αἱ παροῦσαι περιστάσεις, τὰ παρόντα πράγματα, Αἰσχύλ. Ἀγ. 1053, Πρ 216· πρὸς τὸ παρεστὸς Ἀριστοφ. Ἰππ. 564· τὸ παριστάμενον Ξεν. Ἱππαρχικ. Μαγ 9, 1. ΙΙΙ. [[ἔρχομαι]] πρὸς τὸ [[μέρος]] τινός, [[μεταβαίνω]] εἰς τὴν μερίδα του, συμμερίζομαι τὴν γνώμην [[αὐτοῦ]], παραστῆναι εἰς γνώμην τινὸς Ἡρόδ. 6. 99· ἀπολ., [[ἔρχομαι]] εἰς συμφωνίαν, ὑποτάσσομαι, παραδίδομαι, ὁ αὐτ. 3. 13., 5. 65., 6. 140· οἱ πολέμιοι παραστήσονται 3. 155· [[ὡσαύτως]], παραστῆναι τῷ πολέμῳ, ὑποχωρῆσαι, Δημ. 597 ἐν τέλ., πρβλ. Ἐτυμολ. Μέγ. 653· 2· ἴδε κατωτ. C. II. IV. [[συμβαίνω]] εἴς τινα, τῷ δὴ λέγουσι. θωῦμα μέγιστον παραστῆναι Ἡρόδ. 1. 23˙ ἰδίως, [[ἔρχομαι]] εἰς τὸν νοῦν τινος, [[ἐπέρχομαι]] εἴς τινα, [[δόξα]] μοι παρεστάθη ναοὺς ἱκέσθαι Σοφ. Ο. Τ. 911˙ [[δόξα]] π. τινι [[ὥστε]]... Πλάτ. Φαίδων 66Β, πρβλ. Φαίδρ. 233C π. [[θαῦμα]], γνώμη Ἀνδοκ. 19, ἐν τέλ., 22. 40˙ [[ἔκπληξις]] παρέστη Θουκ. 8. 96˙ ― οὕτω κ. ἀπροσ., παρίσταταί μοι, μοὶ ἐπέρχεται, τῷ οὐ παραστήσεται ... βούλεσθαι τεθνάναι, εἰς ὃν δὲν θὰ ἐπέλθῃ ἡ ἐπιθυμία νὰ ἀποθάνῃ, Ἡρόδ. 7. 46˙ ἑπομένου τοῦ ὡς ..., Θουκ. 4 61, 95, κτλ.˙ [[ὡσαύτως]] μετ’ ἀπαρ, Λυσ. 109. 9˙ οὐ παρίσταταί μοι ταὐτὰ γιγνώσκειν Δημ. 28. 1˙ ἢ μετ’ αἰτιατ. καὶ ἀπαρ., Λυσ. 162. 34, Πλάτ. Φαίδων 58Ε˙ ― οὕτω μετοχ., τὸ παριστάμενον, τὸ παραστάν, τὸ ἐπερχόμενον εἰς τὸν νοῦν τινος, [[σκέψις]], ἴδε Hemst. εἰς Λουκ. Χάρ. ἢ Ἐπισκ. 13˙ ἐκ τοῦ π. λέγειν, ἐκ τοῦ προχείρου ὁμιλῶ, Πλουτ. Δημόσθ. 9. V. [[συνέρχομαι]], συγκεντρῶ τὰς δυνάμεις μου, τῇ ψυχῇ παραστῆναι πρὸς τὸν κίνδυνον Διόδ. 17. 43, πρβλ. 99˙ π. πρὸς τὴν ἀπολογίαν Πλουτ. Ἀλκιβ. 19˙ πρβλ. [[παράστασις]] ΙΙ. 2. 2) μεταφορ., [[οἶνος]] παρίσταται, γίνεται [[καλός]], γίνεται [[κατάλληλος]] πρὸς πόσιν, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τό: ἐξίσταται, Θεοφρ. π. Φυτ. Αἰτ. 6. 14, 10, πρβλ. Διοσκ. 5. 16˙ (οὕτω ἐν τῷ ἐνεργ., ἡ [[πίσσα]] τὸν ... [[οἶνον]] παρίστησι [[ταχέως]] Πλούτ. 2. 676C). VI. ἀπολ., παρεστηκός. = παρόν, βουλόμενοι μὲν καὶ ἀεὶ παρεστηκὸς δὲ ῥᾷον Θουκ. 4. 133. Γ. Χρόνοι τινὲς τοῦ μέσου, ὁ ἐνεστ. καὶ παρατ. [[ἐνίοτε]], ὁ μέλλ. καὶ ἀόρ. α’ σχεδὸν ἀείποτε (περὶ ἐξαιρέσεων ἴδε ἀνωτ. Β. ΙΙ. 2, ΙΙΙ. IV) [[εἶναι]] ἐν χρήσει ἐπὶ μεταβατ. σημασίας. Ι. παρουσιάζω, τὸ φρονεῖν ἀλλοῖα παρίστατο Ἐμπεδ. 377, πρβλ. Παρμ. 147˙ παραστησάμενος δύο ἱερεῖα ἐθύετο τῷ Διὶ Ξεν. Ἀν. 6. 1, 22˙ [[ἰδίᾳ]] ἐν δικαστηρίῳ, τοὺς παῖδας παραστησάμενοι Λυσ. 161. 15˙ [[παιδία]] παραστήσεται (ἐπὶ τοῦ ἐνόχου), Δημ. 546. 20˙ [[ταῦτα]] παραστησάμενος ὁ αὐτ. 575. 11˙ μάρτυρας παρίστανται Ἰσαῖ 47. 39˙ κτλ.˙ παραστήσασθαί τινα, παρουσιάσει τινὰ ὡς μάρτυρα, ὁ αὐτ. 75. 27, Δημ. 915. 12, κτλ.˙ π. τινα εἰς κρίσιν Πλάτ. Πολ. 555Β. ΙΙ. [[φέρω]] τινὰ πρὸς τὸ [[μέρος]] μου, [[ὅθεν]], 1) [[φέρω]] πρὸς τὸ [[μέρος]] μου διὰ τῆς βίας, [[ἀναγκάζω]] εἰς συμβιβασμὸν ἢ συνεννόησιν, ἀέκοντας παραστήσασθαι Ἡρόδ. 8. 80˙ παρίστασθαί τινα βίᾳ Σοφ. Ο. Κ. 916˙ παραστήσασθαι πολιορκίᾳ Θουκ. 1. 98˙ πολιορκοῦντας π. ὁμολογίᾳ [[αὐτόθι]] 29˙ καὶ ἀπολ., π. τινα, π. πόλιν Ἡρόδ. 3. 45., 8. 10, Θουκ. 1. 124, κτλ.˙ [[ὡσαύτως]], π. τινας εἰς φορὰν δασμοῦ Πλάτ. Νόμ. 706Α. 2) ἑλκύω τινὰ πρὸς τὸ [[μέρος]] μου δεικνύων ἀγαθότητα, προσελκύω δι’ εὐφυοῦς τρόπου, παραστήσασθαι ἔθνη, πόλιν Θουκ. 4. 79, Δημ. 14. 11˙ ― ἴδε Β. ΙΙΙ. 3) [[καθόλου]], διαθέτω τινὰ [[ὑπὲρ]] τῶν ἰδίων μου πεποιθήσεων ἢ σκοπῶν, οὕτω παραστήσασθαί τινα [[ὥστε]] ..., οὕτω νὰ διαθέσῃ τίς τινα [[ὥστε]] ..., Ἡρόδ. 4. 136, Πολύβ. 3. 109, 9˙ ― διαθέτω ἢ [[πείθω]] τινά, [[πρός]] τι Πολύβ. 29. 2, 5˙ μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., Χίωνος Ἐπιστ. 3. ― Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σ. 28.