ὀπίζομαι: Difference between revisions

|lstext='''ὀπίζομαι''': ἀποθ., ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατ’ ἐνεστ. καὶ κατὰ παρατατ. γ΄ ἑνικ.: ἀκολούθως καὶ κατὰ μετοχ. (ἴδε κατωτ.) καὶ ἀόρ. ὠπίσατο, Κόϊντ. Σμ. 2. 618· ([[ὄπις]]). Θεωρῶ μετὰ φόβου καὶ σεβασμοῦ, φοβοῦμαι, [[σέβομαι]], Λατ. vereri, revereri, Διὸς δ’ ὠπίζετο μῆνιν Ὀδ. Ξ. 283· τῶν ὄγ’ ὀπίζετο μῆνιν Ἡσιόδ. Ἀσπ. Ἡρ. 21· σὸν θυμὸν Ν. 148· μητρὸς ἐφετμὴν Ἰλ. Σ. 216· ἐμὲ δ’ οὐδὲν ὀπίζεο νόσφιν ἐόντα Φ. 332, πρβλ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 382· - ἀπολ., ὀπιζόμενος, [[ἄνθρωπος]] [[εὐσεβής]], Πινδ. Π. 4. 152, Ι. 3. 7· [[χάρις]] ὀπιζομένα, εὐσεβὴς [[εὐγνωμοσύνη]], ὁ αὐτ. ἐν Π. 2. 34. 2) μεθ’ Ὅμηρ., [[φροντίζω]], [[περί]] τινος, μετὰ γεν. προσ. ὡς τὰ ὅμοια ῥήματα [[ἀλέγω]], [[ἀλεγίζω]], ἐπιστρέφομαι, Θέογν. 732, 1144, Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 181· πρβλ. [[ὄπις]] ΙΙ. 1· - τὸ ἐνεργ. ἀπαντᾷ ἔν τινι μεταγεν. ἐπιγράμμ. ἐπὶ ταύτης τῆς ἐννοίας, σώματος ... ὀπίζων Ἀνθ. Π. παράρτ. 223. - Ἐπικ. καὶ λυρ. [[ῥῆμα]] [[οὐδαμοῦ]] ἐν χρήσει παρὰ Τραγ.