ἀραῖος: Difference between revisions

|Definition=[<b class="b3">ᾰ], α, ον,</b> also ος, ον <span class="bibl">S.<span class="title">Ant.</span>867</span> (lyr.): (ἀρά): <span class="sense"><span class="bld">I</span> Pass., [[prayed to]] or [[entreated]], [[Ζεὺς]] ἀραῖος = [[ἱκέσιος]], <span class="bibl">S.<span class="title">Ph.</span>1182</span> (lyr.). </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> [[prayed against]], [[accursed]], γονά <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>1565</span> (lyr.); πότμος ἀραῖος ἐκ πατρός <span class="bibl">Id.<span class="title">Th.</span>898</span> (lyr.); <b class="b3">μ' ἀραῖον ἔλαβες</b> you adjured me [[under a curse]], <span class="bibl">S. <span class="title">OT</span>276</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> Act., [[cursing]], [[bringing mischief upon]], c. dat., φθόγγος ἀ. οἴκοις <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span>237</span> (lyr.); δόμοις ἀ. <span class="bibl">S.<span class="title">OT</span>1291</span>, cf. <span class="bibl">E.<span class="title">Med.</span>608</span>, <span class="bibl"><span class="title">IT</span> 778</span>; ἀραῖος γονεὺς ἐκγόνοις ὡς οὐδεὶς ἕτερος ἄλλος <span class="bibl">Pl.<span class="title">Lg.</span>931c</span>: abs., <span class="bibl">A. <span class="title">Ag.</span>1398</span>, <span class="bibl">S.<span class="title">Tr.</span>1202</span>.—Almost confined to Trag., exc. Pl.l.c.</span>

|lstext='''ἀραῖος''': -α, -ον, καὶ ος, ον, Σοφ. Ἀντ. 867 (ἀρά): - Ἀττ. (κατὰ τὸ πλεῖστον Τραγ.) ἐπίθ., πρβλ. [[εὐκταῖος]]. 1) παθ., παρακαλούμενος, ἱκετευόμενος, [[Ζεὺς]] [[ἀραῖος]] = [[ἱκέσιος]] Σοφ. Φ. 1181. 2) ὁ καθ’ οὗ προσηυχήθη τις, κατηραμένος, μεστὸς ἀρᾶς ἢ ἀρῶν, γονὰ Αἰσχύλ. Ἀγ. 1565· [[πότμος]] ἀρ. ἐκ πατρὸς ὁ αὐτ. Θήβ. 898· [[ὥσπερ]] μ’ ἀραῖον ἔλαβες, «τῇ ἀρᾷ ἔνοχον», (Σχολ.), «[[ὥσπερ]] με εἶλες διὰ τῆς ἀρᾶς» Εὐστ., ἐπειδή μ’ ἔχεις εἰς τὴν ἐξουσίαν σου ὑπὸ κατάραν [[ὅπως]] εἴπω τὴν ἀλήθειαν, Σοφ. Ο. Τ. 276. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ ἐπιφέρων κατάραν, βλάβην, μετὰ δοτ., [[φθόγγος]] ἀρ. οἴκοις Αἰσχύλ. Ἀγ. 236· δόμοις [[ἀραῖος]] Σοφ. Ο. Τ. 1291· πρβλ. Εὐρ. Μήδ. 608, Ι. Τ. 778· [[ἀραῖος]] γονεὺς ἐκγόνοις Πλάτ. Νόμ. 931C: - ἀπολ., Αἰσχύλ. Ἀγ. 1398, Σοφ. Τρ. 1202,

|lsmtext='''ἀραῖος:''' -α, -ον και -ος, -ον ([[ἀρά]])·<br /><b class="num">I. 1.</b> Παθ., αυτός στον οποίο απευθύνονται οι παρακλήσεις και οι ικεσίες· [[Ζεὺς]] [[ἀραῖος]] = [[ἱκέσιος]], σε Σοφ.<br /><b class="num">2.</b> αυτός για τον οποίο [[κάποιος]] ευχήθηκε [[κάτι]] [[κακό]], [[καταραμένος]], αυτός που είναι επιβαρυμένος από μια [[κατάρα]] ή [[μεστός]] από τις κατάρες που του έχουν απευθύνει, σε Αισχύλ.· <i>μ' ἀραῖον ἔλαβες</i>, με έδεσες με [[κατάρα]], με έχεις στην [[εξουσία]] [[σου]] [[αφού]] με καταράστηκες, σε Σοφ.<br /><b class="num">II.</b> Ενεργ., αυτός που καταριέται, που επιφέρει με τις κατάρες τον όλεθρο σε [[οικογένεια]] ή [[πρόσωπο]], με δοτ., σε Αισχύλ., Σοφ.

|mdlsjtxt=[ἀρά]<br /><b class="num">I.</b> [[pass]]. prayed to or entreated, [[Ζεὺς]] [[ἀραῖος]], = [[ἱκέσιος]], Soph.<br /><b class="num">2.</b> prayed [[against]], [[accursed]], laden with a [[curse]] or curses, Aesch.; μ' ἀραῖον ἔλαβες you adjured me under a [[curse]], Soph.<br /><b class="num">II.</b> act. cursing, [[bringing]] [[mischief]] [[upon]] a [[house]] or [[person]], c. dat., Aesch., Soph.