3,277,301
edits
ὀπάζω: Difference between revisions
6_20
(13_7_3) |
(6_20) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0355.png Seite 355]] ([[ἕπομαι]], vgl. [[ὀπάων]], [[ὀπαδός]]), 1) <b class="b2">folgen od. begleiten lassen</b>, zum Gefährten geben, πομπόν τινι, Il. 13, 416. 24, 153, ἀρχὸν μετ' ἀμφοτέροισιν ὄπασσα, ich ließ als Führer mitziehen, Od. 10, 204, vgl. 20, 364; auch ἅμα πομπὸν ὀπάζειν τινί, Il. 24, 467; ἡγεμόνα, Od. 15, 310; πομπῆας, 20, 364; πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν, er ließ mir viel Kriegsvolk folgen, d. i. machte mich zum Heerführer einer großen Mannschaft, Il. 9, 483, vgl. 18, 452, wie Pind. ὤπασε [[Κρονίων]] οἱ λαὸν ἵππαιχμον, N. 1, 16. Aber auch oft von Sachen, τούτῳ Ζεὺς [[κῦδος]] ὀπάζει, Il. 8, 141 u. öfter, er läßt ihm Ruhm folgen, läßt Ruhm ihn geleiten, verleiht ihm Ruhm; [[καί]] οἱ ἐγὼ τόδ' [[ἄλεισον]] ἐμὸν ὀπάσσω, Od. 8, 430; κτήματα, 21, 214; πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδί, er gab der Tochter Viel mit, als Aussteuer, Il. 22, 51, u. öfter von Geschenken, Gaben, welche Götter den Menschen verleihen; [[πρόφρων]] θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν, Od. 8, 498, wie 15, 320; τῷ δὲ θεοὶ [[κάλλος]] καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν ὤπασαν, Il. 6, 157, denn sie geben dies dem Menschen für's Leben mit, daß es ihn stets geleite; [[τέλος]] ἐσθλὸν ὀπάζειν, ein gutes Ende geben, Hes. O. 476; ὄλβον, νίκην, ἄγρην, Th. 420. 433. 442; [[χάριν]] δ' ἅμ' ὄπασσον ἀοιδῇ, H. h. 23, 5; auch [[ὀπάζω]] φέρεσθαι, Il. 23, 151; [[ἔνθα]] οἱ ὤπασε θησαυρὸν μαντοσύνας, Pind. O. 6, 65; ὔμμιν νικαφόρον ἀγλαΐαν ὤπασαν, 13, 14, öfter; auch πόλιν ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν, den Staat zu verwalten verlieh er ihm, 9, 71; auch Tragg., τιμὴν Ζεὺς ὤπασεν Aesch. Pers. 748, παντὶ μέσῳ τὸ [[κράτος]] θεὸς ὤπασε Eum. 503; auch [[ὅστις]] τόδ' [[ἔργον]] ὤπασεν πρὸς ἀσπίδι, der die Arbeit zum Schilde hinzufügte, der die Kunstarbeit daran anbrachte; u. ganz absolut, γυναικῶν οἷον ὤπασας [[γένος]], wie hast du es geschaffen, Spt. 238; τί τεκμήρι' ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ; Eur. Med. 517; Hipp. 45; νίκην, κῦδος, Ar. Th. 972 Equ. 200; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 614, Nic. Th. 60. 520. – 2) <b class="b2">verfolgen</b>, nachsetzen, drängen; Εκτωρ ὤπαζε καρηκομόωντας 'Ἀχαιούς, Il. 8, 341; χαλεπὸν δέ σε [[γῆρας]] ὀπάζει, ibd. 103; auch absol., ὅτε δή ῥ' ἐκίχανε πολὺν καθ' ὅμιλον ὀπάζων, 5, 334. 17, 462, andringend; u. pass., χειμάῤῥους ὀπαζόμενος Διὸς ὄμβρῳ, ein von Zeus' Regen gedrängter, angeschwellter Gießbach, 11, 493. – 3) med., <b class="b2">Einen sich folgen lassen</b>, zu seinem Begleiter nehmen, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι, Il. 10, 238; 19, 238; κήρυκά τ' ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον, Od. 10, 59. – Vom pass. hat Hesych. ὀπασθείς erklärt durch ἐκ τῶν [[ὀπίσω]] δεθεὶς καὶ ἐξαγκωνισθείς, aber ὀπαζόμεναι erkl. er ἑπόμεναι, θεραπευόμεναι. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0355.png Seite 355]] ([[ἕπομαι]], vgl. [[ὀπάων]], [[ὀπαδός]]), 1) <b class="b2">folgen od. begleiten lassen</b>, zum Gefährten geben, πομπόν τινι, Il. 13, 416. 24, 153, ἀρχὸν μετ' ἀμφοτέροισιν ὄπασσα, ich ließ als Führer mitziehen, Od. 10, 204, vgl. 20, 364; auch ἅμα πομπὸν ὀπάζειν τινί, Il. 24, 467; ἡγεμόνα, Od. 15, 310; πομπῆας, 20, 364; πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν, er ließ mir viel Kriegsvolk folgen, d. i. machte mich zum Heerführer einer großen Mannschaft, Il. 9, 483, vgl. 18, 452, wie Pind. ὤπασε [[Κρονίων]] οἱ λαὸν ἵππαιχμον, N. 1, 16. Aber auch oft von Sachen, τούτῳ Ζεὺς [[κῦδος]] ὀπάζει, Il. 8, 141 u. öfter, er läßt ihm Ruhm folgen, läßt Ruhm ihn geleiten, verleiht ihm Ruhm; [[καί]] οἱ ἐγὼ τόδ' [[ἄλεισον]] ἐμὸν ὀπάσσω, Od. 8, 430; κτήματα, 21, 214; πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδί, er gab der Tochter Viel mit, als Aussteuer, Il. 22, 51, u. öfter von Geschenken, Gaben, welche Götter den Menschen verleihen; [[πρόφρων]] θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν, Od. 8, 498, wie 15, 320; τῷ δὲ θεοὶ [[κάλλος]] καὶ ἠνορέην ἐρατεινὴν ὤπασαν, Il. 6, 157, denn sie geben dies dem Menschen für's Leben mit, daß es ihn stets geleite; [[τέλος]] ἐσθλὸν ὀπάζειν, ein gutes Ende geben, Hes. O. 476; ὄλβον, νίκην, ἄγρην, Th. 420. 433. 442; [[χάριν]] δ' ἅμ' ὄπασσον ἀοιδῇ, H. h. 23, 5; auch [[ὀπάζω]] φέρεσθαι, Il. 23, 151; [[ἔνθα]] οἱ ὤπασε θησαυρὸν μαντοσύνας, Pind. O. 6, 65; ὔμμιν νικαφόρον ἀγλαΐαν ὤπασαν, 13, 14, öfter; auch πόλιν ὤπασεν λαόν τε διαιτᾶν, den Staat zu verwalten verlieh er ihm, 9, 71; auch Tragg., τιμὴν Ζεὺς ὤπασεν Aesch. Pers. 748, παντὶ μέσῳ τὸ [[κράτος]] θεὸς ὤπασε Eum. 503; auch [[ὅστις]] τόδ' [[ἔργον]] ὤπασεν πρὸς ἀσπίδι, der die Arbeit zum Schilde hinzufügte, der die Kunstarbeit daran anbrachte; u. ganz absolut, γυναικῶν οἷον ὤπασας [[γένος]], wie hast du es geschaffen, Spt. 238; τί τεκμήρι' ἀνθρώποισιν ὤπασας σαφῆ; Eur. Med. 517; Hipp. 45; νίκην, κῦδος, Ar. Th. 972 Equ. 200; sp. D., wie Ap. Rh. 1, 614, Nic. Th. 60. 520. – 2) <b class="b2">verfolgen</b>, nachsetzen, drängen; Εκτωρ ὤπαζε καρηκομόωντας 'Ἀχαιούς, Il. 8, 341; χαλεπὸν δέ σε [[γῆρας]] ὀπάζει, ibd. 103; auch absol., ὅτε δή ῥ' ἐκίχανε πολὺν καθ' ὅμιλον ὀπάζων, 5, 334. 17, 462, andringend; u. pass., χειμάῤῥους ὀπαζόμενος Διὸς ὄμβρῳ, ein von Zeus' Regen gedrängter, angeschwellter Gießbach, 11, 493. – 3) med., <b class="b2">Einen sich folgen lassen</b>, zu seinem Begleiter nehmen, σὺ δὲ χείρον' ὀπάσσεαι, Il. 10, 238; 19, 238; κήρυκά τ' ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον, Od. 10, 59. – Vom pass. hat Hesych. ὀπασθείς erklärt durch ἐκ τῶν [[ὀπίσω]] δεθεὶς καὶ ἐξαγκωνισθείς, aber ὀπαζόμεναι erkl. er ἑπόμεναι, θεραπευόμεναι. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ὀπάζω''': παρατ. ὤπαζον· Ἐπικ. μέλλ. ὀπάσσω Ὀδ. Θ. 430, Φ. 214: ἀόρ. ὤπασα Ὅμ., Πίνδ., καὶ Ἀττ. (ἴδε κατωτ.), Ἐπικ. [[ὡσαύτως]] ὄπασσα: - Μέσ., Ἐπικ. β΄ ἑν. μέλλ. ὀπάσσεαι Ἰλ. Κ. 238: ἀόρ. ὠπασάμην: Ἐπικ. ἑνικ. ὀπάσσατο, κτλ. - Παθ., μόνον κατ’ ἐνεστ. (ἴδε ἐν τέλ.). Ρῆμα ποιητ., μεταβ. ἐνεργείας τοῦ [[ἕπομαι]], [[κάμνω]] (ἢ [[προστάσσω]]) τινὰ νὰ ἀκολουθήσῃ, [[συμπέμπω]] μετά τινος ὡς ἀκόλουθον ἢ συνοδοιπόρον, [[ἐπεὶ]] ῥά οἱ ὤπασα πομπὸν Ἰλ. Ν. 416, πρβλ. μετοπάζω· σοὶ γάρ με πατὴρ ἅμα πομπὸν ὄπασσεν Ω. 461, πρβλ. Ὀδ. Ι. 89· ἅμ’ ἠγεμόν’ ἐσθλὸν ὄπασσον Ο. 310· ἀρχὸν δὲ μετ’ ἀμφοτέροισιν ὄπασσα Κ. 204· πολὺν δέ μοι ὤπασε λαόν, δηλ. μὲ κατέστησεν ἡγεμόνα πολλῶν ἀνθρώπων, Ἰλ.: Ι. 483 (479), πρβλ. Πινδ. Ν. 1. 23· ὦ Ζεῦ, γυναικῶν [[οἷον]] ὤπασας γένος Αἰσχύλ. Θήβ. 256. - Μέσ., [[προσλαμβάνω]] ἀκόλουθον, σὺ δὲ χείρον’ ὀπάσσεαι Ἰλ. Κ. 238· Νέστορος υἷας ὀπάσσατο Τ. 238· κήρυκά τ’ ὀπασσάμενος καὶ ἑταῖρον Ὀδ. Κ. 59· - ὁ Νίκανδρος μεταχειρίζεται τὸ [[μέσον]] ἐπὶ ἐνεργ. σημασίας, Θηρ. 520, 813. - Ὁ Ἡσύχ. [[οὐδέποτε]] ἔχει τὴν λέξιν ἐπὶ ταύτης τῆς σημασίας. ΙΙ. [[ὡσαύτως]] ἐπὶ πραγμάτων, τούτῳ ... [[Ζεὺς]] [[κῦδος]] ὀπάζει, δίδει εἰς αὐτὸν δόξαν νὰ τὸν ἀκολουθῇ, Ἰλ. Θ. 141, κτλ.· καὶ [[ἔπειτα]] [[ἁπλῶς]], δίδω, [[παρέχω]], ὀπ. κτήματα, ἀρετήν, [[κάλλος]], ἀοιδήν, φῆμιν, ὀϊζύν, κτλ., [[συχν]]. παρ’ Ὁμ.· πολλὰ γὰρ ὤπασε παιδί, ἔδωκεν εἰς αὐτὴν ὡς [[μερίδιον]], Ἰλ. Χ. 51· [[τέλος]] ἐσθλὸν ὀπ., [[παρέχω]] εὐτυχὲς [[τέλος]], Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 472· ὄλβον, νίκην ὁ αὐτ. ἐν Θήβ. 420, 442· [[συχν]]. [[ὡσαύτως]] παρὰ Πινδ., εὐδεῖαν ἐκ χειμῶνος ὀπ. Ι. 7 (6). 52, κ. ἀλλ.· οὕτω παρ’ Αἰσχύλ. (κατ’ ἀόρ.), πῦρ ἐγώ [[σφιν]] ὤπασα Πρ. 252, πρβλ. 8, 30, Πέρσ. 762, Εὐμ. 529· [[ἐνίοτε]] παρ’ Εὐρ. καὶ δὶς παρ’ Ἀριστοφ. (ἐν παρῳδουμένοις ἡρωϊκοῖς χωρίοις), Ἱππ. 200, Θεσμ. 973· - [[μετὰ]] πλεοναστ. ἀπαρεμφ., Πατρόκλῳ ... κόμην ὀπάσαιμι φέρεσθαι, ὡς τὸ [[δίδωμι]] ἔχειν, Ἰλ. Ψ. 151, πρβλ. Πινδ. Ο. 9. 100. 2) [[δίδωμι]] [[προσέτι]], [[προστίθημι]], ἔργῳ δ’ [[ἔργον]] ὄπαζε Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 120· [[χάριν]] ἅμ’ ὄπασσον ἀοιδῇ Ὁμ. Ὕμν. 23. 5· ἀφιερῶ μελέταν ἔργοις ὀπ. Πινδ. Ι. 6 (5). 98· [[ἔργον]] πρὸς ἀσπίδι ὤπασεν, ἔθηκεν ἐπὶ τῆς ἀσπίδος του καλλιτεχνικόν τι [[ἔργον]], Αἰσχύλ. Θήβ. 492. ΙΙΙ. ὡς τὸ [[διώκω]], [[καταδιώκω]] ἐκ τοῦ πλησίον, «κυνηγῶ» Ἕκτωρ ὤπαζε καρηκομόωντας Ἀχαιοὺς Ἰλ. Θ. 341· χαλεπὸν δέ σε [[γῆρας]] ὀπάζει [[αὐτόθι]] 103 πολὺν καθ’ ὅμιλον ὀπάζων (δηλ. αὐτὸν) Ε. 334, Ρ. 462, πρβλ. [[κατοπάζω]]· φόνια δ’ ὤπασας λέχε’ ἀπὸ γᾶς, ἀπεδίωξας, Εὐρ. Ἠλ. 1192· - Παθ., χειμάρρους ὀπαζόμενος Διὸς ὄμβρῳ, χείμαρρος «κατεπειγόμενος. ἀφ’ οὗ, πληρούμενος» (Σχόλ.), Ἰλ. Λ. 493. (Ἐντεῦθεν [[ὀπαδός]], κτλ. Οἱ τύποι ὀπάων, ὀπέων φαίνονται δεικνύοντες ὅτι τὸ δ ἢ ζ δὲν ἀποτελεῖ [[μέρος]] τῆς ῥίζης, ἥτις πιθανῶς [[εἶναι]] ἄλλη μορφὴ τῆς √ΕΠ, ἕπομαι, seq-uor, τῆς δασείας ἐκπεσούσης ὡς ἐν τῷ [[ὀπός]], sucus). | |||
}} | }} | ||