καθαιρέω: Difference between revisions

καθαιρέω (view source)

Revision as of 10:17, 5 August 2017

5,810 bytes added , 5 August 2017

6_12

Spiros

Bureaucrats, Interface administrators, Administrators

3,273,446

edits

@@ Line 12: / Line 12: @@
 {{pape
 |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1279.png Seite 1279]] (s. [[αἱρέω]]), ion. καταιρέω, herab-, <b class="b2">herunternehmen</b>; καθείλομεν [[ἱστία]], wir nahmen die Segel herunter (zogen sie ein), Od. 9, 149; in tmesi, κὰδ δ' ἀπὸ πασσαλόφι ζυγὸν ᾕρεον Il. 24, 268; τὸ [[ἄχθος]], abnehmen, die Last, Ar. Ran. 10; τὸ [[σημεῖον]] Andoc. 1, 36, vgl. [[σημεῖον]]; – [[ὄσσε]], ὀφθαλμοὺς [[καθελεῖν]], die Augen des Verstorbenen herunter-, zudrücken, Il. 11, 453 Od. 24, 296, wofür auch in tmesi κατ' ὀφθαλμοὺς ἑλέειν gesagt ist, 11, 426. – Gew. mit Gewalt herunternehmen; herunterziehen, τὴν σελήνην, von Zauberinnen, Plat. Gorg. 513 a; vgl. Ar. Nubb. 740; τὴν εἰκόνα [[αὐτοῦ]] ἐξ ἀκροπ όλεως καθελόντες καὶ συγχωνεύσαντες Lycurg. 117. Dah. niederreißen, <b class="b2">niederstürzen, tödten</b>; von Menschen, εἰς ὅτε κέν μιν Μοῖρ' ὀλοὴ καθέλῃσι, auf den Fall, daß die Möre ihn hinstreckt, Od. 2, 100; 3, 238; μὴ καθέλοι μιν [[αἰών]] Pind. Ol. 9, 60; φῶτ' ἄδικον Aesch. Ag. 387; [[μοῖρα]] τὸν φύσαντα καθεῖλε Soph. Ai. 511; γυνὴ μόνη με καθεῖλε φασγάνου [[δίχα]] Tr. 1052; Ἀθηναίο υς Thuc. 3, 13; im Gesetz bei Dem. 23, 53 dem ἀποκτεῖναι entsprechend; im Wettkampfe den Gegner niederwerfen, εἰ καθέλοι τοῦτο τὸ [[ῥῆμα]] ὥςπερ εὐδοκιμοῦντα ἀθλητήν Plat. Prot. 343 c; von Sachen, [[χρόνος]] καθαιρεῖ πάντα, <b class="b2">vernichtet</b> Alles, Aesch. Eum. 276; καθῃρέθη [[Οἰχαλία]] δορί Soph. Tr. 478; in Prosa, τείχη καθελόντες, zerstören, Plat. Menex. 244 c; herunterbringen, besiegen, Κῦρον καὶ τὴν τῶν Περσέων δύναμιν Her. 1, 71; ἐνεγράφησαν ἐν τοῖς τὸν βάρβαρον κατελοῦσι 8, 82; τὴν Εὐρυσθέως ὕβριν 9, 27; ἡ [[ἡγεμονία]] καταιρεθεῖσα, die gebrochene Obergewalt, 1, 46; [[δύναμις]] 4, 137; Thuc. öfter, τὸ λῃστικὸν ἐκ τῆς θαλάσσης, ausrotten, 1, 4; καθαιρεθῆναι Φίλιππον Dem. 2, 8, im Ggstz von ἤρθη; so καθ. τινὸς δυναστείαν Luc. Nigr. 23; – [[ψήφισμα]], aufheben, den Beschluß, ihn vernichten, Thuc. 1, 140; Plut. Pericl. 29. 30, καθῃρημένος τὴν αἴσθησιν, besinnungslos, 38; – <b class="b2">ergreifen</b>, nehmen, ναῦν, ein Schiff wegnehmen. Her. 6, 41; τὰ χρήματα καταιρέθη 5, 36; ἐν ἀφροσύνῃ καθελόντες Soph. Ant. 379, ihn dabei ertappen; [[πάλος]] καθαιρεῖ, das Loos trifft ihn, 275; [[τίνα]] [[ἀμήχανος]] συμφορὰ καθαιρεῖ Plat. Prot. 344 c; – ἀγῶνα, [[ἀγώνισμα]], den Kampfpreis erringen, Plut. Pomp. 8; vgl. Her. 7, 50, 2; – <b class="b2">verurtheilen</b>, [[ψῆφος]] καθαιροῦσα, der σώζουσα entgeggstzt, Lys. 13, 37; τίνες λόγοι καθεῖλον ἡμᾶς Eur. Or. 860. – Med. für sich herab-, herunternehmen, τὰ τόξα Her. 3, 78; ἱστούς Pol. 1, 61, 1 u. Sp. – Ein fut. καθελῶ hat Antiphil. 15 (Plan. 334).
+}}
+{{ls
+|lstext='''καθαιρέω''': Ἰων. [[καταιρέω]]: μέλλ. -ήσω: μέλλ. β΄καθελῶ Ἀνθ. Πλαν. 334: ἀόρ. β΄ καθεῖλον, ἀπαρ. καθελεῖν: ἀόρ. α΄ παρὰ Βυζ. καθῄρησα καὶ καθῄρεσα. Καταβιβάζω, καθείλομεν ἱστία Ὀδ. Ι. 149· κάδ’ δ’ ἀπὸ πασσαλόφι ζυγὸν ᾕρεον (ἐν τμήσει) Ἰλ. Ω. 268· καθαίρειν [[ἄχθος]], καταβιβάζειν, δηλ. καταβιβάζειν αὐτὸ ἀπὸ τῶν ὤμων τινός, Ἀριστοφ. Βάτρ. 10· κ. τῶν ἐκ τῆς στοᾶς ὅπλων, τινὰ ἐξ αὐτῶν, Ξεν. Ἑλλ. 5. 4, 8· ἐκεῖνον μὲν καθεῖλον, κατεβίβασαν ἐκ τοῦ σταυροῦ, Πολύβ. 1. 86, 6· - [[οὕτως]] ἐν τῷ Μέσ. τύπῳ, φθάνει τὰ τόξα κατελόμενος, προφθάνει καὶ καταβιβάζει τὰ τόξα (δηλ. ἐκ τοῦ μέρους [[ἔνθα]] ἐκρέμαντο), Ἡρόδ. 3. 78· τοὺς ἱστοὺς Πολύβ. 1. 61, 1. 2) [[κλείω]] τοὺς ὀφθαλμοὺς νεκροῦ, [[ὄσσε]] καθαιρήσουσι θανόντι περ Ἰλ. Λ. 453· ὀφθαλμοὺς καθελοῦσα Ὀδ. Ω. 296· οὕτω, χερσὶ κατ’ ὀφθαλμοὺς [[ἑλέειν]] Λ. 426. 3) ἐπὶ μάγων, [[κατάγω]], [[καταβιβάζω]] ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, Λατ. caelo deducere, σελήνην Ἀριστοφ. Νεφ. 750, Πλάτ. Γοργ. 513Α· καθ. εἰκόνα Λυκοῦργ. 164. 29. 4) κατὰ με [[πέδον]] γᾶς ἕλοι, «νἀνοίξ’ ἡ γῆ καὶ νὰ μὲ καταπιῇ», Εὐρ. Ἱκέτ. 829. ΙΙ. [[καταβάλλω]], [[καταστρέφω]], ὅτε κέν μιν Μοῖρ’ ὀλόη καθέλῃσι Ὀδ. Β. 100, Γ. 238, Τ. 145, κτλ.· μὴ καθέλοι μιν ἀιὼν Πινδ. Ο. 9. 90· φῶτ’ ἄδικον καθαιρεῖ Αἰσχύλ. Ἀγ. 398· [[μοῖρα]] τὸν φύσαντα καθεῖλε Σοφ. Αἴ. 517, πρβλ. Εὐρ. Ἠλ. 878, κτλ.· [[ἁπλῶς]], [[ἀποκτείνω]], [[φονεύω]], ταῦρον [[αὐτόθι]] 1143, πρβλ. Σοφ. Τρ. 1063. 2) [[καταλύω]], ἐλπίσας (ὁ Κροῖσος) καταιρήσειν Κῦρόν τε καὶ τὴν Περσέων δύναμιν Ἡρόδ. 1, 71, πρβλ. 1. 4, 95., 2. 147, κτλ., πρβλ. Δημ. 20. 11, κτλ.· ἰδίως, [[ἐκβάλλω]] τῆς ἀρχῆς, ἐκθρονίζω, Ἡρόδ. 1. 124., 7. 8· τό τε λῃστικὸν καθῄρει ἐκ τῆς θαλάσσης, καὶ τὴν πειρατείαν ἠφάνιζεν ἐκ τῆς θαλάσσης, Θουκ. 1. 4· κ. ὕβριν τινός, ὄλβον, τὸ [[ἀξίωμα]] Ἡρόδ. 9. 27, Σοφ. Ἀποσπ. 572, Πλουτ. Θεμιστ. 22· καθῃρημένος τὴν αἴσθησιν, ἑστερημένος, ὁ αὐτ. ἐν Περικλ. 38. 3) [[κατεδαφίζω]], τὰς πόλεις Θουκ. 1. 58, πρβλ. 2, 14., 5, 39· τῶν τειχῶν, [[μέρος]] τῶν τειχῶν, Ξεν. Ἑλλ. 4. 4, 13· καθῃρέθη...[[Οἰχαλία]] δόρει Σοφ. Τρ. 478, κτλ. 4) [[ἐξαλείφω]], [[ἀπαλείφω]], καταργῶ, ἀκυρῶ, τὸ Μεγαρέων [[ψήφισμα]] Θουκ. 1. 140, πρβλ. 139, Πλουτ. Περικλ. 29· [[ἔργον]] κ. λόγῳ Φιλήμων ἐν Ἀδήλ. 18. 5) ὡς Ἀττ. δικανικὸς [[ὄρος]], [[καταδικάζω]], ἡ καθαιροῦσα [[ψῆφος]], καταδικαστικὴ [[ψῆφος]], Λυσ. 133. 12· μετ’ ἀπαρ., ἐμὲ [[πάλος]] καθαιρεῖ... λαβεῖν Σοφ. Ἀντ. 275· καὶ οὕτω πιθαν., κατὰ με... [[Ἀΐδας]] ἕλοι πατρὶ ξυνθανεῖν ὁ αὐτ. ἐν Ο. Κ. 1689, πρβλ. Εὐρ. Ὀρ. 862· [[ἁπλῶς]] ἀποφασίζω, ὅ τι ἂν αἱ πλείους ψῆφοι καθαιρῶσι Διον. Ἁλ. 7. 36, πρβλ. 39. 6) ἐλαττώνω, [[ὑποβιβάζω]], μειῶ, ἀντίθετον τῷ [[αὔξω]], Ἀριστ. Ρητ. 1. 15, 20, πρβλ. Φυσ. 6. 6, 9· - ἐλαττώνω, καθιστῶ τι ἰσχνότερον, [[σῶμα]] κ. διαίταις Πλουτ. Ἀντών. 53· πρβλ. [[καθαίρεσις]] 2. ΙΙΙ. νικῶ, [[καταλαμβάνω]], [[κυριεύω]], κὰδ δέ μιν [[ὕπνος]] ᾕρει Ὀδ. Ι. 372· κατ. τινὰ Ἡρόδ. 6. 29, Ξεν.· καθ. τινὰ ἐν ἀφροσύνῃ, συλλαμβάνειν τινὰ ἐν τῇ ἐκτελέσει ἀφροσύνης, Σοφ. Ἀντ. 383· [[μετὰ]] γεν. τοῦ μέρους, κ. τῶν ὤτων, λαμβάνειν ἐκ τῶν ὤτων..., Θεόκρ. 5. 132· πρβλ. [[καθευρίσκω]]. IV. [[λαμβάνω]] ὡς ἀμοιβὴν ἢ [[βραβεῖον]], καθαιρεῖν ἀγῶνα ἢ [[ἀγώνισμα]] Πλουτ. Πομπ. 8· μεταφ., κατορθώνω, ἀγώνιον...[[εὖχος]] ἔργῳ καθελὼν Πινδ. Ο. 10. 75· [[οὕτως]] ἐν τῷ Μέσ. τύπῳ, φόνῳ καθαιρεῖσθ’, οὐ λόγῳ, τὰ πράγματα Εὐρ. Ἱκέτ. 749· ἐν τῷ Παθ., Ἡρόδ. 7. 50, § 2· πρβλ. [[αἱρέω]] ΙΙ. 3, [[συγκαθαιρέω]]. V. σπανιώτερον ὡς τὸ ἁπλοῦν αἱρεῖν, [[λαμβάνω]] καὶ [[ἀποκομίζω]], [[ἁρπάζω]], Ἡρόδ. 6. 41, πρβλ. 5. 36.
 }}