3,274,175
edits
χάζω: Difference between revisions
6_2
(13_7_2) |
(6_2) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1324.png Seite 1324]] selten, od. nur im comp. [[ἀναχάζω]], gew. med. χάζομαι, fut. χάσομαι, ep. auch χάσσομαι, aor. ἐχασάμην, ep. χάσσασθαι, u. (κεκαδόμην) [[κεκάδοντο]], Il. 4, 497. 15, 574, – <b class="b2">weichen</b>, sich zurückziehen, fliehen; oft in der Il., nie in der Od.; χώρησεν δ' ἄρα τυτθὸν ἐπάλξιος· οὐδ' ὅγε [[πάμπαν]] χάζετο, Iliad. 12, 406; χάζεσθαι ἑτάρων εἰς [[ἔθνος]], u. öfter; auch ἂψ χάζομαι, 3, 32. 11, 585. 14, 408 u. sonst; [[ὀπίσω]] χάζεσθαι 5, 702. 18, 160; c. gen., οὐκ ἐθέλουσι πυλάων χάσσασθαι, vom Thore weichen, 12, 172; κελεύθου 11, 504. 12, 262; φωτός 16, 736; νεκρῶν 13, 193. 17, 357; μάχης 14, 426; δουρός 11, 539; auch ἐκ βελέων, 16, 122; ὑπ' ἔγχεος 13, 153; sp. D., [[μηκέτι]] νῦν χάζεσθε, φίλοι, πάτρηνδε νέεσθαι Ap. Rh. 4, 190. – Bei den att. Dichtern c. inf. = sich scheuen, anstehen, δὶς [[θανεῖν]] οὐ χάζομαι Eur. Or. 1114, wie Alc. 336 Heracl. 600, wo aber Elmsl. u. Monk οὐχ [[ἅζομαι]] vorziehen, wie der Schol. erkl. οὐκ εὐλαβοῦμαι. – Von der ursprünglich factitiven Bdtg des act. finden sich bei Hom. noch fut. [[κεκαδήσω]] u. aor. κέκαδον, machen, daß Einer von Etwas weicht, berauben, πολλοὺς [[τόδε]] [[τόξον]] κεκαδήσει θυμοῦ καὶ ψυχῆς Od. 21, 153. 170, wird sie des Lebens berauben, wie θυμοῦ καὶ ψυχῆς κεκαδών Il. 11, 334, wo Eust. erkl. ὑποχωρῆσαι ποιήσας, Hesych. στερήσας. Andere ziehen diese Form zu [[κήδω]], wie das unter diesem Worte angeführte [[κεκαδήσομαι]], u. erkl., wie Passow, um das Leben betrüben, d. i. berauben, weil ja das Leben das Liebste ist. – In Bezug auf die Prosa siehe die compp. ἀναχ., διαχ. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-1324.png Seite 1324]] selten, od. nur im comp. [[ἀναχάζω]], gew. med. χάζομαι, fut. χάσομαι, ep. auch χάσσομαι, aor. ἐχασάμην, ep. χάσσασθαι, u. (κεκαδόμην) [[κεκάδοντο]], Il. 4, 497. 15, 574, – <b class="b2">weichen</b>, sich zurückziehen, fliehen; oft in der Il., nie in der Od.; χώρησεν δ' ἄρα τυτθὸν ἐπάλξιος· οὐδ' ὅγε [[πάμπαν]] χάζετο, Iliad. 12, 406; χάζεσθαι ἑτάρων εἰς [[ἔθνος]], u. öfter; auch ἂψ χάζομαι, 3, 32. 11, 585. 14, 408 u. sonst; [[ὀπίσω]] χάζεσθαι 5, 702. 18, 160; c. gen., οὐκ ἐθέλουσι πυλάων χάσσασθαι, vom Thore weichen, 12, 172; κελεύθου 11, 504. 12, 262; φωτός 16, 736; νεκρῶν 13, 193. 17, 357; μάχης 14, 426; δουρός 11, 539; auch ἐκ βελέων, 16, 122; ὑπ' ἔγχεος 13, 153; sp. D., [[μηκέτι]] νῦν χάζεσθε, φίλοι, πάτρηνδε νέεσθαι Ap. Rh. 4, 190. – Bei den att. Dichtern c. inf. = sich scheuen, anstehen, δὶς [[θανεῖν]] οὐ χάζομαι Eur. Or. 1114, wie Alc. 336 Heracl. 600, wo aber Elmsl. u. Monk οὐχ [[ἅζομαι]] vorziehen, wie der Schol. erkl. οὐκ εὐλαβοῦμαι. – Von der ursprünglich factitiven Bdtg des act. finden sich bei Hom. noch fut. [[κεκαδήσω]] u. aor. κέκαδον, machen, daß Einer von Etwas weicht, berauben, πολλοὺς [[τόδε]] [[τόξον]] κεκαδήσει θυμοῦ καὶ ψυχῆς Od. 21, 153. 170, wird sie des Lebens berauben, wie θυμοῦ καὶ ψυχῆς κεκαδών Il. 11, 334, wo Eust. erkl. ὑποχωρῆσαι ποιήσας, Hesych. στερήσας. Andere ziehen diese Form zu [[κήδω]], wie das unter diesem Worte angeführte [[κεκαδήσομαι]], u. erkl., wie Passow, um das Leben betrüben, d. i. berauben, weil ja das Leben das Liebste ist. – In Bezug auf die Prosa siehe die compp. ἀναχ., διαχ. | ||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''χάζω''': [[κάμνω]] τινὰ νὰ ὑποχωρήση· τὸ ἐνεργητ. εὕρηται μόνον ἐν τῷ συνθέτῳ [[ἀναχάζω]], (παρὰ δὲ Ἡσυχ. καὶ παραχάζω καὶ [[προχάζω]] [[ὡσαύτως]] μνημονεύεται), καὶ ἐν τῷ μετ’ Ἐπικ. ἀναδιπλ. ἀορ. κέκᾰδον, μέλλ. κεκᾰδήσω· [[ἀναγκάζω]] τινὰ νὰ ἀποχωρήςῃ ἔκ τινος, στερῶ, ἀποστερῶ τινά τινος, τούς… θυμοῦ καὶ ψυχῆς κεκαδὼν Ἰλ. Λ. 334· ἀριστῆας κακαδήσει θυμοῦ καὶ ψυχῆς «στερήσει» (Σχόλ.) Ὀδ. Φ. 153. 170. Β. Μέσ. χάζομαι, Ἰλ.· Ἐπικ. παρατ. χάζετο, Ἰλ.· μέλλ. χάσομαι, Ἐπικ. χάσσομαι Ἰλ. Ν. 153· ― ἀόρ α΄ ἐχᾰσάμην, Ἐπικ. γ΄ ἑνικ. χάσσατο [[αὐτόθι]] 193, ἀπαρ. χάσσασθαι Μ. 173· μετοχ. χασσάμενος Ν. 148, κτλ.· ― [[ὡσαύτως]] ἐν Ἰλ. Δ. 497., Ο. 574 κεκάδοντο (ἀντὶ κεχάδοντο) γ΄ πληθ. τοῦ μετ’ ἀναδιπλ. ἀόρ. β΄ κεκαδόμην. (Ὁ Κούρτ. ἀναφέρει τὴν λέξιν εἰς τὴν αὐτὴν ῥίζαν εἰς ἣν καὶ τὸ χήρα, (ὃ ἴδε). Ὑποχωρῶ, ἀποσύρομαι, ὀπισθοχωρῶ, [[ὑπείκω]], ἐνδίδω, [[συχν]]. ἐν Ἰλ. ([[οὐδαμοῦ]] ἐν τῇ Ὀδ.), χάζεο Ἰλ Ε. 440· ὁ δὲ χασσάμενος πελεμίχθη Δ. 535· οὐδ’ ὅγε [[πάμπαν]] χάζετ’ Μ. 407· ἄψ δ’ ἑτάρων εἰς [[ἔθνος]] ἐχάζετο Γ. 32, Λ. 585, κ. ἀλλ.· αἰὲν [[ὀπίσσω]] χάζοντο Ε. 702, Σ. 160. 2) ὡς τὸ ἰσοδύναμον [[χωρέω]] [[μετὰ]] γεν., ὑποχωρῶ, ἀποσύρομαι ἔκ τινος, πυλάων χάσσασθαι Μ. 172· χάζοντο κελεύθου Λ. 504· χάζεσθε μάχης Ο. 426, πρβλ. Λ. 539· ὁ δὲ χάσσατ’ [[ὀπίσσω]] νεκρῶν Ν. 193, πρβλ. Ρ. 357· σπανιώτερον μετά προθέσ. χ. ἐκ βελέων Π. 122· χάσσονται ὑπ’ ἔγχεος Ν. 153· οὐδὲ δὴν χάζετο ἀνδρὸς οὐδ’ ἦτο αὐτὸς (ἢ ὁ [[λίθος]]) ἐπὶ πολὺ μακρὰν τοῦ ἀνδρός, δηλ. σχεδὸν ἔπληξεν αὐτόν, Π. 736. 3) τὸ οὐ χάζομαι, ἐν Εὐρ. Ὀρ. 1116, Ἀλκ. 326, νῦν γράφεται οὐχ ἄζομαι, οὐ φοβοῦμαι, ἴδε Elmsl. καὶ Monk. ἔνθ’ ἀνωτ., καὶ πρβλ. Αἰσχύλ. Εὐμ. 389. ― Ἡ [[λέξις]] [[εἶναι]] ποιητ. καὶ [[κυρίως]] Ἐπική, πλὴν ἐν τοῖς συνθέτοις ἀνα-, [[διαχάζομαι]], ἃ ἴδε. | |||
}} | }} | ||