3,274,827
edits
αἰδώς: Difference between revisions
Bailly1_1
(6_19) |
(Bailly1_1) |
||
| Line 12: | Line 12: | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''αἰδώς''': -όος, συνῃρ. -οῦς, [[ἐντροπή]], [[αἴσθημα]] ἐντροπῆς, Ἰλ. Ω. 45· ὁ δ’ ἀγορεύει αἰδοῖ μειλιχίῃ, Ὀδ. Θ. 172, κτλ.: - [[συναίσθησις]] αἰδοῦς ἢ [[τιμῆς]], [[φιλοτιμία]]· αἰδῶ θέσθ’ ἐνὶ θυμῷ, ἔχετε φιλοτιμίαν, Ἰλ. Ο. 561· ἴσχε γὰρ αἰδὼς καὶ [[δέος]], = ἐκράτησεν αὐτοὺς [[ὀπίσω]], ἀνέκοψεν αὐτοὺς αἰδὼς καὶ [[φόβος]], [[αὐτόθι]] 657 (ἴδε ἐν λ. [[δέος]])· αἰδοῖ εἴκων, Κ. 238· [[οὕτως]]: ἀλλὰ με κωλύει [[αἰδώς]], Ἀλκαῖος 55· ἅμα κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ [[γυνή]], Ἡρόδ. 1 8· [[αἰδώς]] τίς μ’ ἔχει, Πλάτ. Σοφ. 217D· αἰδὼς καὶ [[δίκη]], ὁ αὐτ. Πρωτ. 322C· αἰδοῦς ἐμπίπλασθαι, Ξεν., κτλ. - κατὰ προσωποποιΐαν· Ζηνὶ [[σύνθακος]] θρόνων Αἰδώς, Σοφ. Ο. Κ. 1268. 2) [[κοσμιότης]] πρὸς τοὺς ἄλλους, [[σεβασμός]]· αἰδοῦς οὐδεμιῆς ἔτυχον, Θέογν. 1266, πρβλ. Εὐρ. Ἡρακλείδ. 461· αἰδὼς τοκέων, = σεβασμὸς πρὸς αὐτούς, Πινδ Π. 4. 388· τὴν ἐμὴν αἰδῶ, σεβασμὸν πρὸς ἐμέ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 699· αἰδῶ λαβεῖν ἐπὶ τινι, Σοφ. Αἴ. 345· δακρύων πένθιμον αἰδῶ, = δάκρυα θλίψεως καὶ οἴκτου, Αἰσχύλ. Ἱκ. 577· τὸ γὰρ τραφῆναι μὴ κακῶς αἰδῶ φέρει, Εὐρ. Ἱκ. 911. 3) [[ἔλεος]], [[συγχώρησις]], Ἀντιφῶν 114. 16. Πλάτ. Νόμ. 867E. II. πᾶν ὅ,τι προξενεῖ αἰδῶ ἢ σεβασμόν, καὶ οὕτω: 1) [[αἰσχύνη]], [[σκάνδαλον]], [[αἰδώς]], Ἀργεῖοι, κάκ’ ἐλέγχεα! Ἰλ. Ε 787, κτλ· [[αἰδώς]], ὦ Λύκιοι· ποῖ φεύγετε; Π. 422· αἰδὼς μὲν νῦν ἥδε..., Ρ. 336. 2) τὰ αἰδοῖα, Ἰλ. Β. 262. 3) ἀξιοπρέπεια, μεγαλεῖον, αἰδὼς καὶ [[χάρις]], Ὕμ. Ὁμ. εἰς Δήμ. 214. (περὶ τῆς Ὁμηρ. ἰδέας τῆς λέξ. ἴδε Γλάδστ. Ὅμ. 2. 431 κἑξ). | |lstext='''αἰδώς''': -όος, συνῃρ. -οῦς, [[ἐντροπή]], [[αἴσθημα]] ἐντροπῆς, Ἰλ. Ω. 45· ὁ δ’ ἀγορεύει αἰδοῖ μειλιχίῃ, Ὀδ. Θ. 172, κτλ.: - [[συναίσθησις]] αἰδοῦς ἢ [[τιμῆς]], [[φιλοτιμία]]· αἰδῶ θέσθ’ ἐνὶ θυμῷ, ἔχετε φιλοτιμίαν, Ἰλ. Ο. 561· ἴσχε γὰρ αἰδὼς καὶ [[δέος]], = ἐκράτησεν αὐτοὺς [[ὀπίσω]], ἀνέκοψεν αὐτοὺς αἰδὼς καὶ [[φόβος]], [[αὐτόθι]] 657 (ἴδε ἐν λ. [[δέος]])· αἰδοῖ εἴκων, Κ. 238· [[οὕτως]]: ἀλλὰ με κωλύει [[αἰδώς]], Ἀλκαῖος 55· ἅμα κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ [[γυνή]], Ἡρόδ. 1 8· [[αἰδώς]] τίς μ’ ἔχει, Πλάτ. Σοφ. 217D· αἰδὼς καὶ [[δίκη]], ὁ αὐτ. Πρωτ. 322C· αἰδοῦς ἐμπίπλασθαι, Ξεν., κτλ. - κατὰ προσωποποιΐαν· Ζηνὶ [[σύνθακος]] θρόνων Αἰδώς, Σοφ. Ο. Κ. 1268. 2) [[κοσμιότης]] πρὸς τοὺς ἄλλους, [[σεβασμός]]· αἰδοῦς οὐδεμιῆς ἔτυχον, Θέογν. 1266, πρβλ. Εὐρ. Ἡρακλείδ. 461· αἰδὼς τοκέων, = σεβασμὸς πρὸς αὐτούς, Πινδ Π. 4. 388· τὴν ἐμὴν αἰδῶ, σεβασμὸν πρὸς ἐμέ. Αἰσχύλ. Πέρσ. 699· αἰδῶ λαβεῖν ἐπὶ τινι, Σοφ. Αἴ. 345· δακρύων πένθιμον αἰδῶ, = δάκρυα θλίψεως καὶ οἴκτου, Αἰσχύλ. Ἱκ. 577· τὸ γὰρ τραφῆναι μὴ κακῶς αἰδῶ φέρει, Εὐρ. Ἱκ. 911. 3) [[ἔλεος]], [[συγχώρησις]], Ἀντιφῶν 114. 16. Πλάτ. Νόμ. 867E. II. πᾶν ὅ,τι προξενεῖ αἰδῶ ἢ σεβασμόν, καὶ οὕτω: 1) [[αἰσχύνη]], [[σκάνδαλον]], [[αἰδώς]], Ἀργεῖοι, κάκ’ ἐλέγχεα! Ἰλ. Ε 787, κτλ· [[αἰδώς]], ὦ Λύκιοι· ποῖ φεύγετε; Π. 422· αἰδὼς μὲν νῦν ἥδε..., Ρ. 336. 2) τὰ αἰδοῖα, Ἰλ. Β. 262. 3) ἀξιοπρέπεια, μεγαλεῖον, αἰδὼς καὶ [[χάρις]], Ὕμ. Ὁμ. εἰς Δήμ. 214. (περὶ τῆς Ὁμηρ. ἰδέας τῆς λέξ. ἴδε Γλάδστ. Ὅμ. 2. 431 κἑξ). | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=όος-οῦς (ἡ) :<br /><b>I. 1</b> sentiment de l’honneur;<br /><b>2</b> honte, pudeur : αἰδοῦς ἐμπίπλασθαι XÉN être plein de modestie ; δι’ αἰδοῦς ἔχουσα [[ὄμμα]] ἐλεύθερον EUR la pudeur voilant son noble regard ; avec l’inf., honte, crainte de;<br /><b>3</b> honte : τάχ’ [[ἄν]] τιν’ αἰδῶ κἀπ’ ἐμοὶ βλέψας λάβοι SOPH peut-être éprouverait-il qqe honte (de son abattement), ne fût-ce qu’après avoir jeté les yeux sur moi;<br /><b>4</b> crainte respectueuse, respect : αἰδοῦς τυγχάνειν [[ὑπό]] τινος XÉN obtenir le respect de qqn;<br /><b>5</b> égards, pitié, miséricorde, respect de l’infortune;<br /><b>II. 1</b> ce qui cause la honte, sujet de honte : [[αἰδώς]], Ἀργεῖοι IL quelle honte, Grecs !;<br /><b>2</b> parties honteuses.<br />'''Étymologie:''' DELG origine incertaine. | |||
}} | }} | ||