ἔπειτα: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''ἔπειτα''': Ἰων. [[ἔπειτεν]], ὃ ἴδε, Ἐπίρρ. (ἐπί, [[εἶτα]])· δηλοῖ τὴν ἀκολουθίαν μιᾶς πράξεως ἢ καταστάσεως μετ’ [[ἄλλην]], καὶ [[κυρίως]] προσδιορίζεται ὑπὸ τοῦ ἐπεί, ὡς τὸ [[εἶτα]] ὑπὸ τοῦ εἰ. 1) ἐπὶ ἁπλῆς ἀκολουθίας [[ἄνευ]] αἰτιολογικῆς τινος ἐννοίας, ἀκολούθως, [[μετὰ]] [[ταῦτα]], [[ἔπειτα]], ὡς καὶ νῦν, Λατ. deinde, [[συχν]]. ἀπὸ τοῦ Ὁμ. καὶ [[ἐφεξῆς]], ὡς ἐν Ἰλ. Α. 48, Β. 169, κτλ.· - [[ὁπόταν]] εὑρίσκηται ἐν ἰσχυρᾷ ἀντιθέσει πρὸς προτέραν πρᾶξιν ἢ κατάστασιν [[μετὰ]] παρῳχημένων χρόνων, = [[μετὰ]] [[ταῦτα]], κατόπιν· [[μετὰ]] μέλλ. = εἰς τὸ ἑξῆς, τοῦ λοιποῦ, ἢ πέφατ’ ἢ καὶ [[ἔπειτα]] πεφήσεται Ἰλ. Ο. 140. πρβλ. Π. 498· ἀντιτίθεται τῷ [[αὐτίκα]] καὶ νῦν, Ἰλ. Ψ. 551· ὃς δ’ ἔπειτ’ ἔφυ, ἀντιτίθεται τῷ [[ὅστις]] πάροιθεν ἦν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 171· - ὁ Ὅμ. [[συχνάκις]] συνάπτει αὐτὸ μετ’ ἄλλων ἐπιρρημάτων, αὐτίκ’ [[ἔπειτα]], [[αἶψα]] ἢ ὦκα [[ἔπειτα]], ἔτι δὲ καὶ [[ἔνθα]] [[ἔπειτα]]· - σπανίως [[ἄνευ]] ἀναφορᾶς τινος πρὸς προγενεστέραν πρᾶξιν, [[τότε]] ἀκριβῶς, κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον, εὗρε δ’ ἄρα μνηστῆρας ἀγήνορας, οἱ μὲν [[ἔπειτα]] πεσσοῖσι... θυμὸν ἔτερπον Ὀδ. Α. 106· - [[συχνάκις]] ἐν διηγήσει, πρῶτον μέν..., ἀκολουθούμενον ὑπὸ τοῦ [[ἔπειτα]] δέ..., Λατ. primum..., deinde..., Θουκ. 2. 55, Πλάτ. Ἀπολ. 18Α, κτλ.· ὑπὸ τοῦ [[ἔπειτα]] μόνου, πρῶτον μέν... [[ἔπειτα]], περὶ τῶν μεγίστων κτλ. Θουκ. 1. 33, Ξεν., κλ.· [[ἔπειτα]] δὲ ἐπαναλαμβανόμενον [[πολλάκις]], Ξεν. Κύρ. 1. 3, 14· [[ὡσαύτως]] [[ἄνευ]] τοῦ πρῶτον, [[αὐτόθι]] 8. 3, 24, κ. ἀλλ.· οὕτω καὶ πρὶν μέν..., [[ἔπειτα]] δέ... Σοφ. Ἠλ. 724· ἔπειτά γε Ἀριστοφ. Θεσμ. 556, Πλάτ. κλ.· κἄπειτα, συχνὰ παρ’ Ἀττ., ὡς ἐν Σοφ. Αἴ. 61. 305. 2) [[μετὰ]] τοῦ ἄρθρου, τὸ [[ἔπειτα]], τὸ ἑπόμενον, τό τ’ [[ἔπειτα]] καὶ τὸ μέλλον καὶ τὸ πρὶν Σοφ. Ἀντιγ. 611· τά τε πρῶτα, τά τ’ ἔπειθ’ ὅσα τ’ ἔμελλε τυχεῖν Εὐρ. Ι. Τ. 1263· οἱ [[ἔπειτα]], οἱ μεταγενέστεροι, Αἰσχύλ. Εὐμ. 672· ὁ ἔπ. [[βίος]] Πλάτ. Φαίδων 116Α· εἰς τὸν [[ἔπειτα]] χρόνον ὁ αὐτὸς ἐν Φιλ. 39Ε· ἡ εἰς τὸ [[ἔπειτα]] [[δόξα]] Θουκ. 2. 64· ἐν τῷ [[ἔπειτα]] Πλάτ. Φαίδων 67C· ἐκ τοῦ ποτὲ εἰς τὸ [[ἔπειτα]] ὁ αὐτὸς ἐν Παρμ. 152Β· ὁ [[ἔπειτα]] [[χρόνος]] Ξεν. Κύρ. 1. 5, 9. 3) ὡς τὸ [[εἶτα]] [[μετὰ]] παρεμφατικοῦ ῥήματος προηγουμένης μετοχῆς, μειδήσασα δ’ [[ἔπειτα]] ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ, ἐμειδίασε καὶ [[ἔπειτα]] ἔθηκεν αὐτὸν (δηλ. τὸν κεστὸν ἱμάντα) εἰς τὸν ἑαυτῆς κόλπον, Ἰλ. Ξ. 223, πρβλ. Λ. 730. κτλ.· [[συχν]]. παρ’ Ἀττ., Αἰσχύλ. Θήβ. 267, Εὐμ. 29, Πλάτ. Φαίδων 82C· - ἡ [[σύνταξις]] αὕτη [[εἶναι]] [[συχνάκις]] ἐν χρήσει πρὸς δήλωσιν ἀντιθέσεως μεταξὺ τῆς μετοχῆς καὶ τοῦ ῥήματος ἐμφαινομένου θαυμασμοῦ τινος ἢ ἐκπλήξεως ἢ τοιούτου τινός, καὶ [[τότε]] ἡ μὲν μετοχὴ δύναται νὰ ἐξενεχθῇ ἐν παρεμφατικῇ ἐγκλίσει, τὸ δὲ [[ἔπειτα]] νὰ ἑρμηνευθῇ διὰ τοῦ, [[μετὰ]] τοῦτο, τὸ μητρὸς αἷμ’... ἐκχέας [[πέδοι]], ἔπειτ’ ἐν Ἄργει δώματ’ οἰκήσει πατρός; Αἰσχύλ. Εὐμ. 654, πρβλ. 438, Θήβ. 267· [[χὤταν]] ἐν κακοῖσί τις ἁλοὺς ἔπ. τοῦτο καλλύνειν θέλῃ Σοφ. Ἀντ. 496· [[ὅστις]] ἀνθρώπου φύσιν βλαστὼν ἔπ. μὴ κατ’ ἄνθρωπον φρονῇ ὁ αὐτὸς ἐν Αἴ. 761· εἰ πτωχὸς ὢν ἔπειτ’ ἐν Ἀθηναίοις λέγειν [[μέλλω]] Ἀριστοφ. Ἀχ. 498, πρβλ. Πλάτ. Γοργ. 519Ε, Πρωτ. 319D, Φαίδωνα 70Ε· [[ἐνίοτε]] ἡ αὐτὴ [[χρῆσις]] εὕρηται ἐν προτάσει ἧς προηγεῖται οὐχὶ μετοχὴ ἀλλὰ [[ῥῆμα]] παρεμφατικῆς ἐγκλίσεως, [[οἷον]], [[πολλάκις]] μὲν ὥρμα..., [[ἔπειτα]]... διεκωλύετο Πλάτ. Πολ. 336Β, πρβλ. Πρωτ. 310C, Ἀριστοφ. Ὄρν. 29, κτλ.: - οὕτω καὶ τὸ κἄπειτα προηγουμένης μετοχῆς, Ἀριστοφ. Νεφ. 624, Ὄρν. 536· προηγουμένου ῥήματος, Ἀχ. 126· πρβλ. Heind. Πλάτ. Κρατ. 411Β, Φαίδωνα 90Β: - ἴδε [[εἶτα]] Ι. 2. 4) ἐν τῇ ἀποδόσει, εἰ καὶ [[οὐδέποτε]] ἐν ἀρχῇ τῆς προτάσεως, παρ’ Ὁμ., [[συχνάκις]] ἐπιτεταμένον: δὴ [[ἔπειτα]], δή τοι, [[ἔπειτα]], τότ’ [[ἔπειτα]]. 5) [[μετὰ]] χρονικόν τινα σύνδεσμον, [[ἐπειδὴ]] σφαίρῃ πειρήσαιτο, ὠρχείσθην δὴ [[ἔπειτα]], ἀφοῦ ἐτελείωσαν τὸ [[παιγνίδιον]] τῆς σφαίρας, ἀκολούθως ἐχόρευσαν, Ὀδ. Θ. 378· οὕτω [[μετὰ]] τὸ [[ἐπεὶ]] Ἰλ. Π. 247· [[μετὰ]] τὸ ἐπὴν Ὀδ. Λ. 121· [[μετὰ]] τὸ [[ὁπότε]] Ἰλ. Σ. 545· [[μετὰ]] τὸ ὅτε Γ. 223· [[μετὰ]] τὸ ὡς Κ. 552· [[μετὰ]] τὸ [[ἦμος]] Α. 478. 6) προηγουμένου ὑποθ. συνδέσμου, εἰ δ’ ἐτεὸν δή... ἀγορεύεις, ἐξ ἄρα δή τοι [[ἔπειτα]] θεοὶ φρένας ὤλεσαν, ἂν ὁμιλῇς τὴν ἀλήθειαν, [[τότε]] βεβαίως οἱ θεοὶ ὤλεσαν τὰς φρένας σου, Ἰλ. Η. 360. Μ. 234, πρβλ. Κ. 453, Ὀδ. Α. 290, κτλ.· οὕτω, [[μετὰ]] τὸ ἤν, Ἰλ. Ι. 394: οὕτω καὶ [[ὅταν]] ἡ [[ἀπόδοσις]] λαμβάνῃ [[σχῆμα]] ἐρωτήσεως, εἰ μὲν δὴ ἕταρόν γε κελεύετέ μ’ αὐτὸν ἑλέσθαι, πῶς ἂν ἔπειτ’ Ὀδυσῆος λαθοίμην; πῶς ἐγὼ [[δύναμαι]] ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει νά…, κτλ., Ἰλ. Κ. 243· [[οὕτως]] ὁ Ὅμ. μεταχειρίζεται τοῦτο, καὶ [[ὅταν]] τὸ εἰ ὑπονοῆται ἐνυπάρχον ἐν τῇ ἀναφορικῇ ἀντωνυμίᾳ, ὡς, ὅν (= εἴ τινα) μέν κ’ ἐπιεικὲς ἀκουέμεν, οὔ τις [[ἔπειτα]]... τόνγ’ εἴσεται Ἰλ. Α. 547· [[μάλιστα]] [[μετὰ]] μετοχ., ὅν (= εἴ τινα) δέ κ’ ἐγὼν [[ἀπάνευθε]] μάχης ἐθέλοντα νοήσω μιμνάζειν..., οὕ οἱ ἐπ. ἄρκιον [[ἐσσεῖται]] Ἰλ. Β. 392. ΙΙ. ἐπὶ λογικῆς ἀκολουθίας κατὰ διάνοιαν, [[ἤτοι]] ἐπὶ ἐξαγωγῆς συμπεράσματος, ξεῖν’, [[ἐπεὶ]] ἄρ δὴ [[ἔπειτα]] πόλιν δ’ ἰέναι μενεαίνεις Ὀδ. Ρ. 185, πρβλ. Ἰλ. Ο. 49, Σ. 357· οὐ σύγ’ [[ἔπειτα]]... Τυδέος ἔκγονός ἐσσι Ἰλ. Ε. 812· σπανίως ἐν ἀρχῇ, ἔπειθ’ ἑλοῦ γε θάτερα Σοφ. Ἠλ. 345. 2) πρὸς ἔναρξιν διηγήσεως, [[νῆσος]] ἔπειτά τις ἔστι, πολυκλύστῳ ἐνὶ πόντῳ, ὑπάρχει λοιπὸν [[νῆσος]], κτλ., Ὀδ. Δ. 354. 3) παρ’ Ἀττ. [[συχνάκις]] πρὸς εἰσαγωγὴν ἐμφαντικῶν ἐρωτήσεων, καὶ λοιπόν..., [[ἔπειτα]] τοῦ δέει; Ἀριστοφ. Πλ. 827, πρβλ. Θεσμ. 188, Νεφ. 226· κατὰ τὸ πλεῖστον πρὸς δήλωσιν ἐκπλήξεως ἢ περιφρονήσεως πρὸς τὸ ἐπειχήρημά τινος, ἔπειτ’ οὐκ οἴει φροντίζειν τοὺς θεοὺς τῶν ἀνθρώπων; Ξεν. Ἀπομν. 1. 4, 11· οὕτω, κἄπειτα Ἀριστοφ. Ἀχ. 126, Ὄρν. 963· [[συχνάκις]] [[μετὰ]] τοῦ [[δῆτα]], [[ἔπειτα]] [[δῆτα]] [[δοῦλος]] ὢν κόμην ἔχεις; [[αὐτόθι]] 911, πρβλ. 1217, ὁ αὐτὸς Λυσ. 985, Εὐρ. Ἄλκ. 822.

}}