προκόπτω: Difference between revisions

{{ls

|lstext='''προκόπτω''': μέλλ. -ψω, [[προάγω]] [[ἔργον]] τι (ἐκ μεταφορᾶς τῶν κοπτόντων δάση καὶ παρασκευαζόντων νέα μέρη πρὸς καλλιεργίαν)· ἀλλὰ [[κυρίως]] οὐχὶ μεταβ., εἰμὴ μετ’ οὐδ. ἐπιθ. (ἴδε κατωτ.)· ― τὸ παθ. [[ὅμως]] ἀπαντᾷ παρ’ Ἡροδ., προάγομαι, προχωρῶ, [[προβαίνω]], εὐτυχῶ, ἀνωτέρω οὐδὲν τῶν πρηγμάτων προκοπτομένων 1. 190· ἐς τὸ [[πρόσω]] οὐδὲν προεκόπτετο τῶν πρηγμάτων 3. 56. ΙΙ. μετ’ οὐδ. ἐπιθ., προκόψομεν οὐδέν, οὐδεμίαν πρόοδον θὰ κάμωμεν, [[οὐδόλως]] θὰ προοδεύσωμεν, Ἀλκαῖ. 35· τὰ πολλὰ προκόψασ’, ἑτοιμάσασα τὰ πλεῖστα πράγματα, Εὐρ. Ἱππ. 23· τί ἂν προκόπτοις; τί καλὸν ἤθελες λάβει; ποίαν ὠφέλειαν..., ὁ αὐτ. ἐν Ἀλκ. 1079· οὐδὲν προὔκοπτον εἰς..., [[οὐδόλως]] προώδευον εἰς..., Ξεν. Ἑλλ. 7. 1, 6 οὕτω, πρ. οὐδὲν ἐς [[πρόσθεν]] Εὐρ. Ἑκ. 961. 2) [[μετὰ]] γεν. πράγμ., τοῦ ναυτικοῦ μέγα [[μέρος]] προκόψαντες, κατὰ μέγα [[μέρος]] προοδεύσαντες εἰς τὸ ναυτικόν των, Θουκ. 7. 56· ἡμῶν προκοπτόντων τῆς ἀρχῆς ἐκείνοις, ἡμῶν προαγόντων τὴν αὔξησιν τοῦ κράτους ἐκείνων, ὁ αὐτ. 4. 60· [[οὕτως]], ἐπὶ πλεῖον γὰρ προκόψουσιν ἀσεβείας, [[διότι]] θὰ προχωρήσωσιν εἰς πλειοτέραν ἀσέβειαν, πρ. Τιμόθ. Δευτ. Ἐπιστ. β΄, 16, πρβλ. [[προλαμβάνω]] ΙΙ. 3. 3) [[ὅλως]] ἀμεταβ., ἐπὶ τοσοῦτο πρ. Πολύβ. 39. 9, 2· ἐπὶ πλεῖον πρ. Διόδ. 14. 98· ― [[ὡσαύτως]], = σοφὸς γίγνεσθαι, Πλούτ. 2. 543Ε, πρβλ. Ἀρρ. Ἐπίκτ. 1. 4, 1., 3. 2, 5. β) ἐπὶ χρόνου, προκοπτούσης ὁδοῦ, μηκυνομένης τῆς ὁδοῦ, Βάβρ. 111. 4· ἡ νὺξ προέκοψεν, προὐχώρησε πρὸς τὸ [[τέλος]] της, Ἐπιστ. πρ. Ρωμ. ιγ΄, 11· τῆς νυκτὸς προκοπτούσης Ἰωσήπ. Ἰουδ. Πόλ. 4. 4, 6· οὕτω, πρ. ἡ [[θεραπεία]], προχωρεῖ, ἐξακολουθεῖ, Γαλην. 13. 351Α· ὁ [[λόγος]] πρ. Σέξτ. Ἐμπειρ. π. Π. 2. 240. γ) ἐπὶ προσώπων, [[προκόπτω]] διὰ τῆς λεωφόρου, προχωρῶ..., Ἀνώνυμ. παρὰ Σουΐδ.· [[μετὰ]] συστοίχ. αἰτιατικῆς, τὴν ὁδὸν προκεκοφέναι Ἰωσήπ. Ἰουδ. Ἀρχ. 2. 6, 7· καὶ [[ἄνευ]] τοῦ ἀντικειμ. ὁδόν· ἐπὶ πολὺ προκεκοφότες [[αὐτόθι]] 2. 16, 3· πρ. λ΄ σταδίους Χίωνος Ἐπιστ. 4. 4· ― [[μετὰ]] δοτικ. τρόπου, [[προοδεύω]], τοῖς πλούτοις πρ. Διοδ. Ἐκλογ. 598. 61· σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ Εὐαγγ. κ. Λουκ. β΄, 52· [[ὡσαύτως]], ἐν παιδείᾳ Διοδ. Ἐκλογ. 554. 69· ἐν τοῖς μαθήμασι Λουκ. Ἑρμότ. 63, κτλ. (Ὁ Κοραῆς εἰς Ἰσοκρ. τ. 2, σ. 121) λέγει ὅτι ἡ [[χρῆσις]] τῆς λέξεως ἦτο «[[κυρίως]] μὲν ἐπὶ τῶν πρό τινος κοπτόντων τὰς ἀνοδίαν ποιούσας ὕλας καὶ ὁδοποιούντων τοῖς [[πρόσω]] βαίνειν βουλομένοις, οἷα [[μάλιστα]] φιλεῖ γίνεσθαι ἐν τοῖς πορευομένοις στρατοπέδοις· μεταφορικῶς δὲ καὶ ἐπὶ παντὸς ἔργου ὁ γὰρ τὰ κωλύοντα τὸ [[ἔργον]] ἐκ τοῦ μέσου ποιῶν, καὶ τοῦ ἔργου τὴν ἄνυσιν εὐχερεστέραν προπαρασκευάζων, [[εἰκότως]] ἂν προκόπτειν λέγοιτο, κτλ.», ἴδε [[προοδοποιέω]]).

}}