έδικτο

Greek Monolingual

το (AM ἔδικτον)
διάταγμα, διαταγή («τὰ διαγράμματα τῶν ἀρχόντων Ἕλληνες μὲν διατάγματα, Ρωμαῑοι δὲ ἔδικτα προσαγορεύουσιν», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. edictum].