ἱκτήριος

English (LSJ)

α, ον,

   A v. ἱκετήριος.

German (Pape)

[Seite 1249] = ἱκετήριος, z. B. κλάδοι Soph. O. R. 3, θησαυρός Ai. 1154, von den Haaren, die bei der Trauer zu Ehren der Todten abgeschnitten werden; auch von Menschen, ib. 327, vgl. O. C. 927.

Greek (Liddell-Scott)

ἱκτήριος: -α, -ον, ἴδε ἱκετήριος.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
1 c. ἱκετήριος, de suppliant ; οἱ ἱκτήριοι SOPH les suppliants;
2 ἡ ἱκτηρία, c. ἱκετηρία, rameau de suppliant.
Étymologie: ἱκτήρ.

Greek Monolingual

ἱκτήριος, -ία, -ον (Α)
βλ. ικετή-ριος.