Ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς θέλομεν, ἀλλ' ὡς δυνάμεθα → Ut quimus, haud ut volumus, aevum ducimus → nicht wie wir wollen, sondern können, leben wir
-όν, Απάρα πολύ μελωδικός.[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + -ῳδός (< ᾠδή), πρβλ. κιθαρ-ωδός].