η, Ν
βοτ. το φαινόμενο κατά το οποίο το άνθος φέρει έξι στήμονες, από τους οποίους οι τέσσερεις είναι επιμηκέστεροι από τους υπόλοιπους.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tetradynamia < τετρ(α)- + δύναμις + κατάλ. -ία. Η λ. μαρτυρείται από το 1799 στον Άνθ. Γαζή].