χάχας
From LSJ
οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → keeping silence is not shameful; speaking at random is (Menander)
οὐκ ἔστι σιγᾶν αἰσχρόν, ἀλλ' εἰκῆ λαλεῖν → keeping silence is not shameful; speaking at random is (Menander)
ο, Ν
1. αυτός που χάσκει, που μένει με το στόμα ανοιχτό
2. (κατ' επέκτ.) α) ανόητος, μάπας
β) αυτός που γελά χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος, που χαχανίζει.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ονοματοποιημένη λ. από τον ήχο του γέλιου χα χα].