τραπεζομεσίτης

Greek Monolingual

ο, Ν
μεσίτης τραπεζικών συναλλαγών και, κυρίως, συναλλάγματος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τράπεζα + μεσίτης (πρβλ. κτηματο-μεσίτης). Η λ. μαρτυρείται από το 1884 στο περιοδικό Ελληνικός Φιλολογικός Σύλλογος Κωνσταντινουπόλεως].