κακοποιΐα

English (LSJ)

ἡ,

   A evil-doing, Arist. Rh.Al.1432a9, Chrysipp.Stoic.2.249: pl., injuries, Isoc.12.122; opp. εὐεργεσίαι, Id.1.26.

German (Pape)

[Seite 1302] ἡ, das Schlechtmachen, Verderben, Isocr. 1, 26, im plur., u. Sp.

French (Bailly abrégé)

ας (ἡ) :
malfaisance ; méfait.
Étymologie: κακοποιός.

Greek Monotonic

κᾰκοποιΐα: ἡ, κακή πράξη, βλαπτική ενέργεια, βλάβη, σε Ισοκρ.

Russian (Dvoretsky)

κᾰκοποιΐα: ἡ дурной образ действий, нечестивый поступок, неблаговидное поведение или злодеяние Isocr., Arst.