ἐρείπιος

English (LSJ)

ον, A falling, ruinous, οἰκία Ph.1.197, cf. 2.436 ; ἐρείπιος γῆ· ἡ χέρσος, Suid.

German (Pape)

[Seite 1024] ον, einstürzend, οἰκία Philo.

Greek (Liddell-Scott)

ἐρείπιος: -ον, ἐν καταστάσει ἐρειπίου, Φίλων Ι. 197. 37. - Κατὰ Σουΐδ.: «ἐρείπιος γῆ, ἡ χέρσος», πρβλ. Ἡσύχ. ἐν λ. δαπέδοις.