Cratinus

English > Greek (Woodhouse)

Κρατῖνος, ὁ.

Latin > English (Lewis & Short)

Crătīnus: i, m., = Κρατῖνος
I a celebrated Grecian comic poet of the old comedy, a contemporary of Eupolis and Aristophanes, Hor. Ep. 1, 19, 1; id. S. 1, 4, 1; Pers. 1, 123; Quint. 10, 1, 65.

Latin > French (Gaffiot 2016)

Crătīnus,¹⁴ ī, m., poète comique d’Athènes : Hor. S. 1, 4, 1 || peintre d’Athènes : Plin. 35, 140.

Latin > German (Georges)

Cratīnus, ī, m. (Κρατῖνος), einer der ersten Dichter der alten attischen Komödie, Zeitgenosse des Eupolis u. Aristophanes, besonderer Verehrer des Weins, Hor. ep. 1, 19, 1; sat. 1, 4, 1. Quint. 10, 1, 65.

Wikipedia EN

Cratinus (Greek: Κρατῖνος; 519 BC – 422 BC) was an Athenian comic poet of the Old Comedy.

Cratinus was victorious 27 known times, eight times at the City Dionysia, first probably in the mid-to-late 450s BCE (IG II2 2325. 50), and three times at the Lenaia, first probably in the early 430s (IG II2 2325. 121; just before Pherecrates and Hermippus). He was still competing in 423, when his Pytine took the prize at the City Dionysia; he died shortly thereafter, at a very advanced age, about 97 years (test. 3).

Little is known of his personal history. His father's name was Callimedes, and he himself was a taxiarch. The Suda has brought several accusations against Cratinus. First, it accuses Cratinus of excessive cowardice. Secondly, a charge against the moral character. Thirdly, a charge of habitual intemperance. Having examined all these charges, it may be safe to say that all of these charges are unlikely to be true, and that there is no evidence that Cratinus really committed such things. Moreover, other writers, including Aristophanes, were silent on these charges, except the third charge, which is sustained by many passages of Aristophanes and other writers. They also refer the "Confession of Cratinus", which Cratinus himself seems to have treated the subject in a very amusing way, especially in his Pytine.

That he was related to the 4th-century comic poet Cratinus Junior is a reasonable hypothesis but cannot be proven.

Wikipedia EL

Ο Κρατίνος ήταν ένας από τους σημαντικότερους κωμωδιογράφους της αρχαίας Ελλάδας και ειδικότερα της αττικής κωμωδίας. Γεννήθηκε το πρώτο έτος της τετραετίας της 65ης Ολυμπιάδας, το 520 π.Χ., και πέθανε σε προχωρημένη ηλικία την τετραετία της 89ης Ολυμπιάδας, το 422 π.Χ., ήταν γιος του Καλλιμήδους και φέρονταν αρχηγός της Οινηίδος φυλής.

Αυτός όπως και ο Αισχύλος ανέπτυξαν τον αριθμό των υποκριτών στις κωμωδίες. Δημιούργησε, κατά τον Αύγουστο Μάινεκε είκοσι τέσσερα θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων ήταν οι "Σάτυροι", (το 424 π.Χ.), όπου έλαβε το 2ο βραβείο, (το 1ο είχε πάρει ο Αριστοφάνης με τους "Ιππείς"), οι "Χειμαζόμενοι" (425 π.Χ.), που μαζί με τους "Αχαρνείς" του Αριστοφάνη έλαβαν το 2ο βραβείο, ο "Διονυσαλέξανδρος" του οποίου η υπόθεση αποκαλύφθηκε σε πάπυρο που βρέθηκε το 1903, καθώς και η "Πυτίνη" την οποία και φέρεται να δίδαξε ο Κρατίνος σε μεγάλη ηλικία, περίπου 97 ετών, όπου έλαβε το 1ο βραβείο, ενώ την ίδια χρονιά ο Αριστοφάνης με τις "Νεφέλες" ήλθε τελευταίος. Σημειώνεται ότι το πρώτο του έργο φέρεται να δίδαξε σε ηλικία 67 ετών. Συνολικά βραβεύτηκε εννέα φορές. Τα πολυάριθμα αποσπάσματα του Κρατίνου διασώθηκαν από τον Αθήναιο και φέρονται παρά του Μάινεκε (Poetarum com gr. fragm.), καθώς και υπό του Kock (Fragm Com Att.).

Γενικά ο Κρατίνος θεωρείται υπερβολικά δηκτικός και ορμητικός και το ύφος του εμφαντικό και επίσημο. Ακολουθούσε το λυρικό τόνο, τα δε χορικά του υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλή και λάμβαναν μέρος σε πολλές γιορτές. Λέγονταν πως ήταν μυημένος στον Ορφισμό και ήταν οπαδός του Βάκχου.