ναυταρίδιον
German (Pape)
Greek (Liddell-Scott)
ναυταρίδιον: τό, ὑποκορ. τοῦ ναύτης, Γρηγ. Ναζ. ΙΙ, σ. 14 Α.
Greek Monolingual
ναυταρίδιον, τὁ (Α)
υποκορ. του ναύτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ναύτης + υποκορ. κατάλ. -αρίδιον (πρβλ. πλοιαρίδιον)].
ναυταρίδιον: τό, ὑποκορ. τοῦ ναύτης, Γρηγ. Ναζ. ΙΙ, σ. 14 Α.
ναυταρίδιον, τὁ (Α)
υποκορ. του ναύτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ναύτης + υποκορ. κατάλ. -αρίδιον (πρβλ. πλοιαρίδιον)].