τετραχοίνικος

English (LSJ)

ον,

   A holding four χοίνικες, μέτρον POxy.836 (i B.C.), cf. Dsc.1.33, PFlor.19.11 (iii A.D.), Eust.1854.12, AB342, etc.

German (Pape)

[Seite 1100] = τετραχοῖνιξ; Schol. Ar. Nub. 639; Diosc.

Greek (Liddell-Scott)

τετρᾰχοίνῐκος: -ον, = τῷ ἑπομ., Διοσκ. 1. 39, Εὐστ. 1854. 12, Α. Β. 342, κλπ.