καπνιστέον

English (LSJ)

   A one must smoke, 'gas', τοὺς ἐν τοῖς μετάλλοις ὄντας Ph.Bel.99.18.

Greek (Liddell-Scott)

καπνιστέον: ῥημ. ἐπίθ. τοῦ καπνίζω, δεῖ καπνίζειν, Φίλων Μαθ. σ. 99.