Φθία
Ὦ τύμβος, ὦ νυμφεῖον, ὦ κατασκαφὴς οἴκησις αἰείφρουρος, οἷ πορεύομαι πρὸς τοὺς ἐμαυτῆς → Tomb, bridal chamber, eternal prison in the caverned rock, whither I go to find mine own.
Greek (Liddell-Scott)
Φθία: [ῑ], ας, Ἐπικ. καὶ Ἰων. Φθίη, ης, ἡ, «πόλις καὶ μοῖρα Θετταλίας» (Στέφ.), πατρὶς τοῦ Ἀχιλλέως, Ὅμηρ.· Φθίηνδε, εἰς Φθίαν, Ἰλ. Α. 169, κλπ.· Φθίηφι, ἐν Φθίᾳ, Τ. 323. ― Ἐντεῦθεν Φθῑώτης, ου, ὁ, κάτοικος τῆς Φθίας, Ἡρόδ. 7. 131, Θουκ., κλπ.· Φθιῶτ’ Ἀχιλλεῦ Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 131, πρβλ. Εὐρ. Τρῳ. 575, Ἰφ. ἐν Αὐλ. 237· ὡσαύτως ὡς ἐπίθ., Πηνειὲ Φθιῶτα Καλλ. εἰς Δῆλ. 112. ― Φθιῶτις γῆ, ἡ χώρα τῆς Φθίας, Εὐρ. Ἀνδρ. 664, κλπ.· ἀκταὶ Φθίας ὁ αὐτ. ἐν Τρῳ. 1125· γυναῖκες ὁ αὐτ. ἐν Ἀνδρ. 1048. ― Ἐπίθ. Φθιωτικός, ή, όν, Στράβ. 433, κλπ.· Φθιώτιος, α, ον, Χριστοδ. Ἔκφρ. 200· ― ὡσαύτως ἐπίθ. Φθῖος, -α, -ον, ἐντεῦθεν Φθῖοι = Φθιῶται, Ἰλ. Ν. 686· μετὰ θηλυκοῦ Φθιάς, άδος, ἡ, Εὐρ. Ἑκ. 451. κλπ.
