cantabundus
From LSJ
Latin > English (Lewis & Short)
cantābundus: a, um, adj. canto,
I singing (rare: sedeo ego cantabundus et stellas numero, Petr. 62, 4: Gallus suā disciplinā scuto projecto cantabundus (constitit), Quadrig. ap. Gell. 9, 13, 16 dub. (Hertz, cunctabundus).
Latin > French (Gaffiot 2016)
cantābundus,¹⁶ a, um (canto), qui chante, chantant : Petr. 62, 4.