ψιθυρός

German (Pape)

[Seite 1399] όν, zischelnd, flüsternd, zwitschernd, ὄρνιθες Ep. ad. 33 (XII, 136); bes. verleumdend, βροτοί Pind. P. 2, 75, λόγοι Soph. Ai. 148, Sp., wie Luc. Merc. cond. 28; ὁ ψιθυρός = ψιθυριστής, der Verleumder, Ohrenbläser. – Aber ὁ ψίθυρος ist subst., = ψιθύρισμα, Verleumdung, Aesch. Suppl. 1026, l. d.

English (Slater)

ψῐθῠρός pro subs.,
   1 whisperer οἶα ψιθύρων παλάμαις ἕπετ' αἰεὶ βροτῷ (Heimdorf: βροτῶν codd.) (P. 2.75)

English (Slater)

ψῐθῠρός pro subs.,
   1 whisperer οἶα ψιθύρων παλάμαις ἕπετ' αἰεὶ βροτῷ (Heimdorf: βροτῶν codd.) (P. 2.75)